Bijeljina

Myspace Layouts - Image Hosting - Forums

Bijeljina je po veličini drugi grad u Republici Srpskoj. Smještena je u središnjem dijelu Semberije na mjestu gdje su se nekad a i danas presjecali putevi između Istoka i Zapada. Bijeljina je grad mladosti i budućnosti. Njegovim ulicama u prazničnim danima i večernjim časovima žubori rijeka mladosti. Mladi su glavno obilježje grada i njima pripada budućnost ovoga grada. bijeljina je nezvanični Centar istočne Republike Srpske, sa oko 150,000 stanovnika. U svom nastajanju Bijeljina je doživjela svoj procvat najviše poslije ulaska u zajedničku državu južnoslovenskih naroda a naračito u drugoj polovini prošloga vijeka kada je dobila značajne ustanove za svoj privredni i kulturni razvitak: nove fabrike, škole, medicinske ustanove, organizacije iz oblasti kulture i drge značajne objekte društvenog standarda. Grad se prostorno širio i izrastao u moderno naselje.Bijeljina poštuje i neguje Srpsku kulturu, nauku i obrazovanje, kao i kulturu drugih naroda. Pored toga Bijeljina je poznata i kao žitnica Republike Srpske koja snabdijeva veliki dio republike prehrambenim proizvodima.Bijeljina se nalazi u jugoistocnoj Evropi, na Balkanskom poluostrvu. Nalazi se neposredno na ušcu Drine u Savu, u Semberskoj ravnici (gdje je nekad dosezalo Panonsko more) a u podnožju planine Majevice. Glavna gradska arterija vodi kroz Racansku ulicu.

Kordinate Bijeljine su:

* 44045 19" sjeverne geografske Å¡irine

* 19012 38" istocne geografske dužine

* nadmorska visina 96,70 m.

* ukupna površina teritorije 734km2

Bijeljina je znacajna raskrsnica puteva istocne Republike Srpske koji preko Drine i Save vode u Srbiju i dalje na obale Egejskog mora, u malu Aziju i na Bliski istok. Na zapadnoj strani se granici sa Brcko distriktom i dalje put vodi u Banja Luku, prestonicu Republike Srpske, i još zapadnije u zemlje zapadne Evrope.Podrucje opštine Bijeljina zauzima najveci dio Semberije i to teritorijalnu površinu od 734km2, time spada u jednu od vecih opština po teritorijalnoj pokrivenosti. teritorija opštine se dijeli na 60 mjesnih zajednica od kojih su 10 gradskih i 50 seoskih mjesnih zajednica.Bijeljina je naseljena sa 150.000 stanovnika iz svih krajeva Bosne i Hercegovine, pa i iz ostalih republika bivše Jugoslavije. Ovakva kompozicija stanovništva daje posebnu draž Bijeljini.Ime Semberija je najvjerovatinije Madarskog porijekla i vezano je za vrijeme XII-XVI vijeka kada je ove krajeve povremeno držala Ugarska Kraljevina a Srem i današnja Semberija redovno ulazili u njen sastav. »Szembe» (cita se zembe) na madarskom znaci prkoputa, naspram napramo. Slovenizirana Madarska rijec je dobila nastavak *ija* (kao na primjer Šumadija) zemlja šuma, i ona bi u slobodnom prijevodu znacila >>zemlja preko Save<<. Semberija, stvarni pandam Sremu ne samo geografski, nego i sastavom zemljišta, nacinom života i rada, te je nesumnjivo mogla izvuci svoje ime iz ove madarske rijeci.

KULTURA

Kulturni život Bijeljine intenzivan je tokom čitave godine zahvaljujući aktivnostima mnogih profesionalnih i amaterskih institucija i društava.Na području opštine Bijeljina djeluje šest ustanova kulture: Narodna biblioteka "Filip Višnjić", Muzej "Semberija", Galerija "Milenko Atanacković", SKUD "Semberija", Dom omladine i DP "Bijeljina-film". Prošlost Semberije dostupna je današnjim generacijama posredstvom arheoloških i etnografskih eksponata izloženih u okviru Muzeja Semberije.U Bijeljini Srpsko kulturno-umjetničko društvo "SEMBERIJA" čuva i njeguje kulturno-umjetničku baštinu srpskog i svih naroda ovih prostora. Organizovanjem kulturno-umjetničkih programa promoviše rad svojih 15 sekcijameđu kojima su folklorna, vokalna, dramsko-recitatorska, sekcija za izvorne narodne instrumente, narodni i tamburaški orkestar. Ovo društvo okuplja oko 500 članova.Početkom devedesteih godina sada već prošloga vijeka u Bijeljini je obnovljeno Srpsko pjevačko društvo "SRBADIJA" koje je u gradu djelovalo još od 1896.godine. SKUD "SEMBERIJA" i pjevačko društvo "SRBADIJA" su svoje uspjehe ovjerili širom evrope i uvjek su rado viđeni gosti na Evropskim manifestacijama tog karaktera.Kao rezultat rada ustanova kulture i udruženja građana koja se bave kulturnom djelatnošću nastale su brojne kulturne manifestacije koje se održavaju već nekoliko godina, kao što su:* januar-februar -"Znanjem, igrom i pjesmom kroz Semberiju" * maj -Majske muzičke svečanosti -Sajam knjiga * jun-avgust -Bijeljinsko kulturno ljeto -Dani dijaspore - Janja * novembar -Višnjićevi dani -Festival "Djeca pjevaju Semberiji" * decembar -Dani komedijeI pored toga što su ustanove kulture postigle u svom radu značajne rezultate, evidentni su i mnogi problemi, koji otežavaju njihov rad.U pravilu, to su u prvom redu problemi sa finansijskim sredstvima, neadekvatnim prostorom u kome djeluju, a to se posebno odnosi na SKUD "Semberija" koji upšte nema svoj prostor. U organizacionom pogledu, ustanove kulture su svoje djelovanje uskladile sa zakonima iz ove oblasti, osim DP "Bijeljina film", koji se još nije preregistrovao u Ustanovu za filmsku i pozorišno-scensku djelatnost "Bijeljina". U kulturnom životu Bijeljine, veći efekat bi se postigao boljom organizacijom i sinhronizacijom aktivnosti pojedinih ustanova, jer često poklapanje i dinamika odvijanja događaja umanjuju pozitivan efekat pojedinih događaja. Opšte poznata činjenica da Bijeljina nema pozorište osjeti se kao veliki nedostatak, te se u Domu omladine ili bioskopu kao kompenzacija za ovu vrstu kulture odvijaju samo ona gostovanja koja se mogu obaviti u ovom prostoru.У културној прошлости града, мјесец новембар 1932. године остао је забиљежен и запамћен као мјесец који је направио културну прекретницу у историји Бијељине. Тога мјесеца, тачније 20. новембра, основана је Библиотека која је добила име прослављеног барда народне пјесме из овог краја-Филипа Вишњића. Те далеке, а истовремено и блиске 1932. године, основана је Библиотека "Филип Вишњић" на иницијативу др Војислава Кецмановића Ђеде, професора Николе Мачкића, ветеринара Јоакима Перендије и студента права Михајла Мике Богдановића.У постојећем књижном фонду Библиотеке, који је богат и разноврстан, има више хиљада дарованих књига од установа и појединаца. Међу њима је на првом мјесту дародавац Родољуб Чолаковић са више од 10 хиљада, а онда Марија Бауер Ђорђевић, Душан Лопандић, Алиса Перендија библиотеку свога мужа Јоакима Перендије, Јованка и Драго Х. Чолаковић са завештањем половине своје куће, Гајо и Славка Лазић и др. Филип Вишњић Из Семберије свога родног краја Филип Вишњић се запутио по српским земљама налазећи се са својом војском и народом , са војводама и кнезовима , свештеницима и ратарима , са газдама и сиротињом , Вишњић је постао један од најпоузданијих и најреалнијих свједока велике Карађорђеве буне , њених побједа и заноса , а и њених слабости и пораза у јесен 1813. године . И када је , пред силом турском , а уз пасивно и олако посматрање неколико моћних и сусједних хришћанских држава , након деветогодишње епопеје , поклекнула устаничка и побуњеничка Србија , Филип Вишњић није своју судбину одвојио од ње , нити се уклонио из оне страшне избјегличке бујице која се преко Подриња , Посавља и Подунавља , сручила у Панонију . Живот је завршио као избјеглица, недалеко од свога семберског завичаја , из којега су могли да допиру само крици и вапаји поробљеног српског народа .

GALERIJA "Milenko Atanacković

alerija "Milenko Atanackovic" u Bijeljini osnovana je 1985. godine. Tokom 2000. godine obilježeno je 20 godina svog postojanja. Galerija je za to vrijeme uspostavila kontakte i saradnju sa najznacajijim muzejima i galerijamana prostoru bivše Jugoslavije do 1992. godine. Raspadom SFRJ Galerija je uglavnom saradivala sa ustanovama kulture Republike Srpske i Srbije i Crne Gore. Od 2005. Galerija je ponovo uspostavila saradnju sa relevantnim institucijama Bosne i Hercegovine, a želja nam je da uspostavimo saradnju i sa svim kulturnim insitutcijama sa prostora bivše SFRJ.Od osnivanja do danas, u galeriji "Milenko Atanackovic" izlagali su brojni renomiranu umjetnici, medu kojima su: Vlaho Bukovac sa ucenicima, Sava Šumanovic, Omer Mujagic, Ljubomir Percinilic, Boško Karanovic, Mica Popovic, Emir Dragulj, Krsto Hegedušic, Dževad Hozo, Paja Jovanovic, Nikola Gvozdenovic, Milorad Corovic, Milivoje Unkovic, Ratko Lalic, Ðorde Petrovic, Haim Pinto, Boško Kucanski i mnogi drugi... 1895.godine Mladi Milenko Atanacković obreo se u Beču u pripremnoj školi za akademiju za slikarstvo kod čuvenog profesora slikarstva Shauer, a posle toga, skoro godinu dana, proveo je u slikarskoj radionici slikara Paje Jovanovića, gdje je stekao solidnu osnovu i obrazovanje za studije na slikarskoj akademiji u Beču, koju je upisao 1896.godine. Ta slikarska akademija u Beču ( Allgemeine Mallerchule) bila je tada čuvena u Evropi i nedostižan san mnogih mladih umjetnika. Danas, kako se inače predpostavlja, njegova djela nalaze se u raznim galerijama, muzejima i kod privatnih vlasnika u raznim mjestima - u Bijeljini, Šidu, Pljevljima, Beogradu, Rijeci Crnojevića, Sarajevu, Tuzli, i drugim mjestima. Najviše radovaMilenka atanackovića čuva se u Galeriji slika Bosne i hercegovine u Sarajevu.Značajno je reći da je u periodu između dva rata uradio ikonostase u crkvama u Bijeljini, Zagonima i Janji i da oni i danas predstavljaju velika djela koja drugi slikari njegovog vremena nikada nisu dostigli.

MUZEJ

Muzej "Semberija" osnovan je Odlukom SO Bijeljina 1970. godine , a sa radom je počeo dvije godine kasnije, 1972.god.U svom sastavu Muzej ima arheološku, istorijsku i etnološku zbirku koje imaju stalne izložbe i postavke. Arheološka zbirka se kontinuirano bavi istraživanjem arheoloških lokaliteta na teritoriji opštine Bijeljina, susjednih opština, a u novije vrijeme i na prostoru Vlasenice, Milića, Bratunca i Skelana. Muzej se bavi organizovanjem izložbi, ima aktivnu istraživačku i izdavačku djelatnost.

ISTORIJA:

Za Bijeljinu se može reći da je staro naselje koje je nastalo davno, još u mlađem kamenom dobu oko pethiljadite godine stare ere. To je veoma stari grad - potiče još iz vremena početka razvoja ljudske civilizacije. U okolini grada se nalaze brojni areheološki lokaliteti iz mlađeg kamenog doba.Ove prostore su nekad naseljavali Huni, Avari, Rimljani, Mađari, Turci, Nijemci i drugi. Današnje ime grada je nešto mlađe i vjeruje se da je nastalo krajem 14, vijeka, po bijeloj boji drveća ili oguljenih kora drveta koje su gledali karavani koji su se kretali močvarnim i šumovitim predjelima od Save ka unutrašnjosti Bosne. Inače današnje ime je zabilježeno u jednom dokumentu iz Dubrovačkog arihiva 3.marta 1446.godine.Grad je potpao pod Tursku vlast prvi put 1521. godine. Ipak najveće razaranje grad je pretrpio 1716.godine kada ga je zauzela Austrijska vojska pod komandom princa Eugena Savojskog. Druga Turska okupacija grada bila je 1739.godine. Odlukom Berlinskog kongresa 1878.godine grad je posle Turske okupacije potpao pod vlas Austro-Ugarske monarhije i u sastavu te carevine ostao sve do kraja Prvog svjetskog rata kada je 1918.godine stvorena Kraljevina Jugoslavija.1995.godine stvorena je Bosna i Hercegovina kao samostalna država, potpisivanem dejtonskog sporazuma. Bijeljina je od tada u Republici Srpskoj koja je dio BiH.Evo kako je 1914.godine prve godien rata Srba protiv okupatora, opisao novinar i književnik, Egon Kiš koji je i sam bio očevidac događajakao vojnik: "Autom su dovezli jednog Srbina u vojno zapovjedništvo, nosio je uniformu Bosanske regimente. Mladić je -vele da je Srpski oficir- imao vezane oči. Na njegovom licu nije bilo nimalo zabrinutosti ni straha, iako je bilo jasno da će biti obješen. Takvo sam odlučno i ravnodušno držanje vidjeo i kod jednog komite, koga su u lancima vezanog odvezli u žandarmerijsko zapovjedištvo. Neće biti lak rat, kako smo to mislili, sa tim svijetom koji je spreman na smrt." Drugom prilikom je zapisao: "Čitavo pučanstvo je srbofilsko. U zatvoru se nalazi dvanaest uglednih ljudi. Jedan dio njih su popovi, a drugi evropski odjeveni ljudi, koji se brižno peru i čiste zube. Svima im prijeti vješanje ako se desi ma i najmanji incident u vojsci."

RELIGIJA:

Bijeljina ima dragocjene spomenike duhovne kulture, crkve, manastire i bogomolje različitih vjeroispovjesti.Na području Bijeljine i široj okolini, nalayi se nekoliko manastira građenih krajem XV vijeka ili kasnije, više puta rušenih i ponovo podizanih, i uglavnom u cijelini ili djelimično, obnovljenih u protekle dvije decenije......U Bijeljini se nalazi i jedna rimokatolička crkva, 5 džamija i nekoliko bogomolja drugih vjeroispovjesti.Srpska pravoslavna crkvaRimokatolicka crkvaIslamska vjerska zajednicaJevrejska vjerska zajednica

Манастир Св. Василије Острошки (Monastery Saint Vasilije Ostroški)

MANASTIR TAVNA:Istorija Tavne

Postanak manastira se krije negdje u sjenkama daleke proslosti, prije sudbonosne kataklizme koja je zadesila srpski narod nastupanjem turskog ropstva. Narodno predanje, ne bez osnova, pipisuje njegov postanak vremenu Nemanjica, tacnije, vremenu kralja Dragutina koji je upravljao ovim krajevima i bio poznatiji kao ,,sremski kralj''. Tronoski i Pecki letopis govore da su ga podigli Dragutinovi sinovi Vladislav i Urosic. Danasnja crkva manastira Tavne, sagradjena na mjestu prvobitne crkve, svakako je starija od crkava ostalih manastira ovog kraja: Ozrena, Liplja, Vozuce i Gostovica. Pominje se vec u najranijim turskim poreskim defterima iz 1533. i 1548. godine, a od 1548. do 1586. pominje se izricito kao manastir.Manastir Tavna je stradao za vrijeme turske vladavine, ali je bio obnovljen pod vodjstvom hajduka. Narodno predanje obnovu pripisuje Starini Novaku, hajudkom harambasi iz druge polovine XVI vijeka i njegovom bratu Radivoju. Manastirska crkva bila je zivopisana freskama vjerovatno pocetkom XVII vijeka, jer skromni ostaci fresaka mnogo podsjecaju na freske manastira Zitomislica i Ozrena, koje su radjene u periodu od 1608.-1609. godine.Za vrijeme Karadjordjevog ustanka (1804-1813) bio je iguman u Tavni Jefto (Jeftimije) Pljeco, covijek sposoban i popularan. Kad je u Srbiji buknuo ustanak, pristadose uz njega i mnogi Bosanci iz ovog kraja. Kad su Turci razbili ustanike, vratise se bosanski ustanici u svoj kraj, ali posto nisu smjeli da se vrate kucama, krili su se po obliznjim sumama i kao hajduci branili narod od turskog zuluma. Kad su ovi hajduci doznali da je u manastiru Tavni zasjeo neki haraclija Kitovnica i da od naroda uzima veliki porez, da sirotinju kinji i muci, udari jedna ceta na manastir i pobije sve haraclije na celu sa Kitovnicom. Tada Turci iz okolnih sela napdnu na manastir, opljackaju ga i popale. Kaludjeri se razbjegnu. Bilo je to 1807. godine. Terk poslije ponovnog oslobodjenja Srbije vratio se iguman Jefto i 1814. obnovio svoj manastir. Neimar je bio Toma Milosavljevic. Medjutim, uskoro je doslo novo stradanje manastira Tavna kada ga je porobio Osman pasa. tada kaludjeri nisu napustali manastir, vec odmah su pristupili njegovoj obnovi.Manastir Tavna je tokom XVIII i XIX vijeka bio vrlo znacajno prosvetno sjediste u kome su se mladicim,koji bi isli za svestenicki poziv, obrazovali. U ovoj skoli su djeca ucila sve do 1966. godine, kada je skolstvo preslo u drzavne ruke. U vrijeme bosansko-hercegovackog ustanka (1874. i 1875.) sklonila se u manastir jedna ceta koja je poslije teskih okrsaja dosa u manastir da vida svoje ranjenike. Doznavsi to, Turci napadaju manastir, sasjeku zatecene ranjenike, manastir opljackaju.Izmedju dva rata, manastir se dosta obnovio pod upravom arhimandrita Danila Bilbije. Ovdje su odrzana i dva velika sabora Hriscanske zajednice za cijelu Patrijarsiju. Drugi svjetski rat je donio najvece razaranje manastiru Tavni. Ustase su u julu 1941. rastjerale i internirale kaludjere. Manastir je nekoliko puta bio bombardovan, a 1943. kada se u manastir skolonila jedna partizanska bolnica, ustaska vojska je zapalila konak. Tada je potpuno unistena biblioteka, stari spisi, a crkva je donekle ocuvana. Najveca zrtva bio je Zdravko Jovacnovic, koga su ustase streljali na vratima manastira. Na njegovom grobu pise: ,,Ubijen 1943. od ustaske plave divizije cuvajuci i braneci manastir.''

BANJA DVOROVI:

Banja Dvorovi nalazi se u sjeveroistočnom dijelu Republike Srpske između rijeka Drine i Save, u neposrednoj blizini Bijeljine.U Banji Dvorovi sa uspjehom se liječe: svi oblici hroničnih reumatskih obolenja, hronične ginekološke bolesti, lumboišijalgije, lumbago, spondiloze, spondilitisi, sve rehabilitacione posttraumatske povrede ekstremiteta, psorijaze, neki oblici ekcema, dijabetesa, blage neuroze i hronični gastritis.Posebni doživljaji za lovce i ribolovce. Hotelski smještaj visoke "B" kategorije sa 52 dvokrevetne sobe. Sadržaj objekta : # bazen # sportski tereni # TV u sobama # aperitiv bar # obezbeđen parking