Berrogüetto

CAMBIO DE FORMACIÓN NO GRUPO BERROGÜETTO Berrogüetto despídese de Guadi Galego, cantante e gaiteira do grupo durante 10 anos, e da a benvida a Xabier Díaz. Despois de dous anos da xira 10.0, celebración do seu décimo aniversario, Berrogüetto empeza este 2008 con cambios na súa formación. O xa por todos coñecido Xabier Díaz, pasa a formar parte da banda como vocalista, ademáis de gaiteiro e percusionista. Berrogüetto afronta así, un ano cargado de proxectos e comeza a pensar no seu quinto traballo discográfico. A banda quere agradecer públicamente a Guadi os anos adicados ó grupo, a súa voz, as súas composicións, a súa compañía e amizade… Grazas. ------------------------------------------------------------ -------------------------------- CHANGES IN BERROGÜETTO Berrogüetto says goodbye to Guadi Galego, singer and piper of the band during the last 10 years, and welcomes Xabier Díaz. After two years of 10.0 tour, celebration of the tenth anniversary, Berrogüetto begins this 2008 with changes in the band. Well-known Xabier Díaz, enters the band as new singer, piper and percussionist. Berrogüetto starts a new year full of projects and begins to work on the fifth record. The band wishes to thank Guadi years of dedication to the group, her voice, her compositions, her company and friendship... Thanks for all. ------------------------------------------------------------ -------------------------------- Nun prazo moi breve de tempo, sen abandonar a súa sensibilidade inicial, Berrogüetto converteuse nunha das bandas de world music máis importantes do mundo. Unha das marcas galegas que funcionan no mercado internacional conservando a paixón pola tradición musical galega e, a un tempo, pola contemporaneidade, as dúas caras dunha mesma figura nun mercado global onde perigan as diferencias culturais. Contra esa tendencia, Berrogüetto segue ofrecendo música galega feita desde Galiza, cun radio de acción que transcende as nosas fronteiras. Hoxe, a música de Berrogüetto, co selo de sempre -diversidade e homoxeneidade, unha das cousas máis difíciles de conseguir nunha banda- ten cabida en calquera escenario do mundo. En 1996 aparecía na escena musical o primeiro disco de Berrogüetto. Nacía así a traxectoria dunha banda innovadora, con ideas diferentes e planeamentos orixinais. Navicularia (Boa 1996), o seu primeiro álbum, foi un éxito entre a crítica (Premio da asociación da Crítica Alemana do Disco en 1997, compartido con Ry Cooder, mellor disco de world music; Premio ‘Eiserner Eversteiner’ en 1998, mellor grupo folk europeo, concedido pola asociación alemana de world music ”profolk”; Premio Ideal en 1997, ó grupo revelación) e o público. Con coidado e sensibilidade, dun xeito discreto, o seu discurso sorprendía a todos. Comezaron entón as actuacións por festivais e as xiras internacionais por Galicia, España, Portugal, Alemaña, Francia, Reino Unido, confirmando a vitalidade e o prestixio dunha banda galega que se convertía en moi curto tempo nun dos grupos de “world music” máis importantes do mundo. Viaxe por Urticaria (Boa 1999), esperado segundo disco, alongaba e corroboraba a enerxía creativa da música de Berrogüetto. Este álbum, que coñeceu varias edicións internacionais, sorprendeu, ademais, pola imaxe gráfica da portada: unhas fotografías onde podía verse ós músicos cubertos de lama, impregnados de terra, metáfora da alternancia entre tradición e contemporaneidade, un dos propósitos musicais esenciais do grupo. Recibiron nese ano, o “Premio Luar”, ó mellor álbum folk do ano, e tamén un premio “AGAPI”, pola banda sonora da película “La Rosa de Piedra”(Manuel Palacios, 1999). Do mesmo xeito, o borrador de Hepta (Boa 2001) ten como xerme un planeamento ideográfico. Arrinca da reflexión e o xogo co número máxico hepta (número sete en grego): sete son os músicos, sete as notas musicais, sete os colores, sete as belas artes... Por iso, para Hepta contouse con colaboradores doutras disciplinas artísticas como é o caso de George Rousse, coñecido artista contemporáneo francés cunha técnica de traballo que mestura arquitectura, pintura e fotografía. Hepta é unha combinación de distintas artes, unha intervención combinada de artistas que ten contado, ademais de George Rousse, con outras moitas aportacións, como foi o caso da especial colaboración do Centro Galego de Arte Contemporánea (CGAC). Durante unha semana George Rousse interveu un dos históricos edificios das centenarias fábricas de cerámica de Sargadelos (Lugo), complexo fabril creado en 1791 polo ilustrado Antonio Raimundo Ibáñez, Marqués de Sargadelos, e que constitúen un exemplo único da revolución industrial en España, nas que o grupo viviu, día a día, a experiencia creadora. Así mesmo, en Hepta contouse coa colaboración de músicos internacionais: Jivan Gasparian (Armenia) que toca o Duduk, un instrumento de vento cunhas cualidades semellantes ás da voz humana; Markus Svensson (Suecia) aporta o Nyckelharpa, un antigo instrumento tradicional sueco de teclas e cordas que se asemella a un violín e Kalman Balogh (Hungría) interpreta o Cimbalom o orixinal instrumento tradicional dos Balcáns. Kin García, toca o contrabaixo e o baixo eléctrico; Xabier Díaz, pon a súa voz e Luís Palacín toca a harmónica. Debemos destacar que tamén o seu terceiro traballo discográfico conseguiu os favores da crítica, e os levou a recibir de novo o “Premio da Asociación da Crítica Alemana do Disco”no 2001 (mellor disco de world music), e o “Premio Opinión” 2001 (mellor disco folk), pero tamén a ser finalistas dos “Premios de la Música” da “Academia de las Artes y la Ciencias de la Musica” do 2001(mellor álbum en Galego) así como dos Grammy Latinos 2002 (mellor disco folk). O seu 4º disco que coincidiu co seu Décimo Aniversario, puxo á banda a espremer ó máximo a súa creatividade, para ofrecer a todos aqueles que gozan da súa música, o mellor de si mesmos: “queremos estar á altura das persoas que fixeron súa a música de Berrogüetto durante este tempo, facendo un traballo redondo”. 10.0( Berro Guetto Música 2006), o disco máis coral de Berrogüetto –dúas composicións por artista-, autoeditado enteiramente e sen colaboracións, reflicte a evolución persoal de Berrogüetto como factoría de ideas e a propia duns músicos que sempre rexeitaron producir por producir. Anxo Pintos (zanfonas, saxo, frauta, teclado, duduk, gaita e violín), Guadi Galego (voz e gaita), Quico Comesaña (bouzouki, mandolina e harpa céltica), Santiago Cribeiro (acordeón), Quim Farinha (violín), Guillermo Fernández (guitarra acústica e guitarra eléctrica) e Isaac Palacín (batería e percusións) presentan agora ao público a súa intimidade, sen demasiadas palabras arredor da música. Un traballo optimista, que aborda - coma sempre - os problemas do mundo e que soa galego… para calquera oído do mundo. É o traballo máis acústico da banda, con viaxes evocadoras (Cracovia-Brest) e apostas influenciadas pola música contemporánea, desde o jazz ao pop. A aposta estética da banda segue transcendendo a música e apoiándose en case todas as disciplinas converxentes. O deseñador galego Fernando Lema, autor da imaxe do disco, substitúe en 10.0 ao célebre Georges Rousse, o artista francés responsábel do concepto Hepta. As fotografías son de Karlos Abal. Tras un primeiro ano de xira con un rotundo éxito, o espectáculo 10.0 continua en 2007 levando o “son Berrogüetto” por todo o mundo e reafirmando ó seu directo como unha baza de tan impoñente calidade como o seu traballo en estudio, que xa foi honrado con numerosos galardóns, entre eles e novamente, o “Premio da Asociación da Crítica Alemana do disco”, o “ Premio Opinión”, e unha candidatura nos “Premios De La Música” da “Academia de las Artes y las Ciencias de la Musica” do 2006. Coma sempre a súa proposta vai máis aló dun conxunto de cancións pois conforman un grupo preocupado por que a sociedade global non remate coa riqueza que supoñen as diferencias culturais. A fórmula para que Berrogüetto vaia acadar dez anos, non só cos favores da crítica e o público, senón cun bo número de proxectos fervendo na cabeza, está no seu talento á hora de compoñer, pero tamén na filosofía que rodea ó seu traballo. ------------------------------------------------------------ -------------------------------- Always with proposals that go forwards than a set of songs, the musicians of Berrogüetto approach their 10 years of existence as lucky people who do what they like. They are a band concerned about the fact that global society does not stop the wealth that suppose cultural differences. The secret of these ten years, the favour of media and audience, and a great number of projects in mind. They are a factory of ideas mixing the music with other arts, looking for innovating sonorous elements.