The Sugarettes

Check thesugarettes.com for announcements, updated bio, reviews and miscellaneous stuff that you can't find on myspace. Stay here for everything you can find on Myspace :)
** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** ** **
New Single "ReadySteady" out now. This single contains a brand new track called "Rain or Shine". It is downloadable for free on this site.
OOR:
Kunnen ze ook langer dan vijftien minuten boeien? Dat was de prangende vraag na de overrompelende EP Sugarettecity van begin dit jaar. Al in de eerste seconde van dit langspeeldebuut geeft Sugarettes antwoord. Ready Steady spuit uit de boxen. Zoveel energie en spelplezier samengebald in nog geen twee minuten en dertig seconden heb ik niet meer gehoord sinds de debuutdemo van het hoofdstedelijke Voicst. Eerlijk is eerlijk, het Eindhovense viertal maakt het zich hier wel gemakkelijk. De vier nummer van Sugarettecity staan ‘r immers ook op. Betekent een half uur nieuw materiaal. En tja, ook dat staat als een huis. Niet alleen tekstueel, ook muzikaal tonen de Eindhovenaren zich ware swingers. Opzichtig wordt er verleid en geflirt. De slachtoffers? Allen afkomstig uit de jaren tachtig indierock. Throwing Muses, Sonic Youth, wat Pixies, vleugje The Feelies en Jesus & Mary Chain. Sugarettes doet ’t met iedereen. Plichtmatig? Vergeet het maar. Elke seconde van Love & Other Perversities ademt passie, genot en overgave. Dan zijn er nog een handvol prachtige riffs – bijvoorbeeld in Enola Gay en Ron Jeremy Style – en gitaarhooks – die dubbele solo in Bounce. Nee, langer dan vijftien minuten boeien kost ze geen enkele moeite. Fantastisch debuut van een band met durf, lef én ongelooflijk veel talent. THEO PLOEG
Goddeau (BE)
Gitaarpop zonder bijbedoelingen, een band moet al heel goed zijn om in dat genre nog potten te breken. Het Nederlandse The Sugarettes is een van die formaties die een snaar weet te raken en ons met Love & Other Perversities weemoedig naar een op een blauwe maandag aangeschafte elektrische gitaar doet kijken “Wasn’t it supposed to be funny?” vroeg het fijne rockbandje Soulwax zich een jaar of tien geleden af op een van z’n platen. Hoewel het bij de Gentenaars vooral om het maken van een leuke popsong ging, lijken The Sugarettes niet vies te zijn van de achterliggende gedachte. Het duo Joep en Iskaa, beiden met een lo fi-achtergrond en verantwoordelijk voor stemmetjes en gitaarklanken, werd een tijdje geleden versterkt met Marnix en Cox (respectievelijk drum en bas) en bracht in die bezetting de e.p. Sugarettecity uit. Dat plaatje ontlokte her en der behoorlijk wat bijval en na een hele rits concerten, zowel in de Lage Landen als in Groot-Brittannië, ligt met Love & Other Perversities een eerste volwaardige plaat in de winkel. Op dat album bouwen The Sugarettes naarstig aan een brug tussen We Say Party! You Say Die! en Magnapop, om vervolgens op diezelfde brug een kunstje uit te voeren dat even aanstekelijk en zinnenprikkelend is als het eerste zomerse kleedje op een stralende lentedag. Her en der wordt The Sugarettes vergeleken met Voicst, dat andere Nederlandse poprockwonder, maar een eerste luisterbeurt van “Godspeed” volstaat om te beseffen dat deze groep heel wat meer in zijn mars heeft. Overtuigingskracht, om maar een ding te noemen. Voicst had dan wel de melodieën, het ontbrak hen aan de ziel en geloofwaardigheid die wel helemaal terug te vinden is bij dit gezelschap. Het mag allemaal behoorlijk ongedwongen klinken; er is dan ook niemand die van een rock-‘n-roll-gezelschap verwacht dat het zal aanzetten tot aanschaf van het verzameld werk van Kant. “Bounce on a trampoline of lust” zingt Iskaa in “Bounce”, en dat vat de filosofie van deze band zo’n beetje samen. De schijnbare onschuld en joie de vivre die halverwege de jaren negentig bij menig Afrekeningbandje aanwezig waren, staan hier op het punt opnieuw de stap naar het grote publiek te zetten. Verwar deze omschrijving echter niet met een zoveelste kortstondige wederopstanding van het fenomeen grunge, daarvoor klinkt dit Hollandse gezelschap veel te nuchter. De morsige gitaren in “My Coco” lijken in ieder geval meer naar The Velvet Underground dan naar Nirvana te verwijzen, al hoor je in Love & Other Perversities hier en daar zowaar een Fastbacks-echo. In afsluiter “What The Fuck Is Going On?” lijken de puzzelstukjes helemaal op hun plaats te vallen en manifesteert de band zich als een update van het vroege Bettie Serveert. Niet dat de oude versie van die groep versleten is, maar het sprankelende van Palomine is door The Sugarettes heel ingenieus opgepikt en hertaald naar het heden. Getuige de freestyle aan het einde van het nummer, horen daar blijkbaar ook blazers bij. Daar hebben wij zo onze bedenkingen bij, maar beleefdheidshalve en omdat de rest van de plaat zo zorgeloos aanstekelijk is, zullen we die kleine bemerking met de mantel der liefde bedekken.
Incendiary Mag. (UK):
Pavement? Too geeky. Dinosaur Jr? No thanks. Nirvana? Too blasé. Pixies? Excellent, but too in your face possibly. Velvet Underground? Classy, but a bit too familiar. Radiohead? Too geeky again, and stay away from the Ben Folds while you’re at it. Razorlight? Libertines? You may as well get the gin out now and drink yourself into a stupor because if you play either of those your target will think you’re a fucking waster and will end up shagging your best friend in your bed while you end up face down in the Armitage Shanks talking to God and puking up blood. No, ladies and gentleman, if you are young, free and single and are looking for an album that can help you to get laid, you need look no further than The Sugarettes and their debut album, Love and Other Perversities. Sleazier than an Amsterdam peep show, Love and Other Perversities is, quite simply, the sexiest album I’ve heard all year. It’s pop rock bliss. It’s quick, it’s hurried and it feels like it’s about to explode at any moment. It rocks like an AC/DC front row and it’s as seductive as Blondie were in their heyday. It’s an album that can leave you breathless, shattered and utterly exhilarated. It’s the best sex you’ve ever had condensed into 13 songs and 37 minutes. I fucking love it.