Ætli ég hafi nú ekki mestan áhuga á þvà að fylgjast með fólki, ætli það sé nú ekki bara þessi meðfædda forvitni dádýrsins. Eins hef ég nú ætÃð gaman af þvà að hnoða saman örsögum og litlum kvæðastúfum.
Kofi Annan, Nelson Mandela, Margaret Thatcher, John Major, Michael Bolton, Richard Clayderman og ef ég ætti tÃmavél væri ekki ég ekki à vafa um að ég myndi heimsækja þá heiðursmenn Oscar Wilde og Joseph Blunden.
Elgar, Britten, Berlioz, Michael Bolton og svo hefur mér alltaf fundist þeir bræður Barry, Robin og Maurice à Bee Gees vera með mikla náðargáfu...
Dr. Shivago, Not Without My Children, The John Denver Story og lÃtið þekkt tékknesk mynd um ævi og ástir Franz Kafka.
Það er nú svo mikið af óvönduðu efni, en svo ég nefni nú nokkra ljósa punkta: Spaugstofan, Kontrapunktur, Maður er nefndur, South Bank Show og vandaðir BBC fræðsluþættir sem ég sá fyrir nokkrum árum um breska Ãhaldsflokkinn, um ris Thatcher til valda, mig minnir að þeir heiti "Maggie - A Lady in the House"
"Why Happy" , "The Joy of Sadness" og "Make Yourself Accelerate And Prosper Through Depression" allar eftir Joseph Blunden.
Blunden, Gandhi og Thatcher, og kannski Guð.