Yevgueni

Het licht stond op oranje voor 'Kannibaal' (2005). De eerste cd van Yevgueni kreeg overal een hartelijke ontvangst. Maar er was bijna altijd een “maar”. Was er nog/opnieuw plaats voor kleinkunst? Want tot dat, enigszins uit de tijd geraakte, kamp werden Klaas Delrue, Geert Noppe en Maarten Van Mieghem vrijwel unaniem gerekend. Ook het aanvoelen: Yevgueni is onweerstaanbaar charmant. Maar heeft het de tijd niet tegen?

Sindsdien is het bewijs geleverd hoeveel die tijd in twee jaar kan veranderen. De bloei van “goed gearrangeerde nummers met licht theatrale inslag in de eigen taal” is treffend. De uitzondering (Yevgueni) is een heel leger (Fixkes, Mira, Noppes, Axl Peleman, Tom Pintens, Het Zesde Metaal, ...) geworden. Kleinkunst schuift op van een brandmerk naar een geuzennaam voor Nederlandstalige singer-songwriters. Nu beschikbaar: moderne kleinkunst.

Maar: Yevgueni is meer dan kleinkunst (en zo meteen ook het bewijs dat je het begrip zo breed of smal kan laten zijn als je dat zelf wil). De groep brengt nummers in het Nederlands en beroept zich daarvoor op de chansonfilosofie. “Je wilt dat je teksten deel uitmaken van je muziek”, zegt Klaas Delrue. De muzikale kroonlijst wordt steeds kleurrijker en telt ondertussen invloeden uit vrijwel alle windrichtingen. Met een nadruk op het zuiden (chanson) en het noorden (theater), maar meer dan ooit ook het westen (oude en nieuwe Britpop) en het Verre Westen (oude en nieuwe singer-songwriters).

Het is opmerkelijk hoeveel erelijst Yevgueni al heeft bijeengespaard. Het curiosum is snel een vaste waarde geworden. 'Kannibaal' is ondertussen half goud (7.500+) en blijft verkopen. Twee belangrijke momenten: a) de openbare sympathiebetuiging van Mark Uytterhoeven in De Laatste Show (begin 2006) en b) de eerste plaats van Zo is er maar Eén met 'Laat ons een bloem' van Louis Neefs (juni 2006). Die overwinning zorgt ook voor de eerste bekendheidsverschijnselen. De cd-verkoop na de concerten wordt uitgebreid met een handtekeningsessie en een fotomoment.

De groep verscheen scherp en afgetraind aan de start van de opnames van de nieuwe cd 'Aan De Arbeid'. Het objectief van Yevgueni was “de familie” even sterk te paaien als te verrassen. De thema's klinken vertrouwd maar de aanpak is anders. De teksten zijn tegelijkertijd persoonlijker en universeler geworden. Minder verhalend, meer observerend. Meer vanuit de buik, meer herkenbaar voor iedereen. Er is ook meer diepgang. Vrienden, liefde, vrolijkheid, ja. Maar veel duidelijker in balans met tragiek. 'Aan de Arbeid' werd ondertussen overal te lande bekroond met vijfsterrenrecensies, de doorbraak van Yevgueni is een feit.