Jagna Lubomirska

I'd like to meet:

Fragment z: DJARUM (romans przeintelektualizowany)

Można się obruszyć, wręcz należy, na te telefony serwowane na niep. zamówienie. Można niestrawności dostać, można w szał wpaść. Czasami lepiej wiedzieć. Lepiej wiedzieć coś. No takie cokolwiek po prostu. Nie znoszę odbierać telefonu, kiedy dzwoni numer zastrzeżony. Nieznany jest do przejścia. Nieznany jest do zaakceptowania. Nieznany chce się ujawnić już za chwile, podczas gdy taki zastrzeżony na dobrą wolę liczy. Dobrą wolę odbioru. Jakby takowa autentycznie funkcjonować w pozoro-dialogach miała. Bo czymże jest dialog wymuszony jeśli nie tylko pozorów grzeczności ujawnianiem. Choć też właściwie nie zawsze. Bywać może zdelejtowanym połączeniem, które przerwane zostało na zawołanie będąc wyznaniem potrzeby domówienia, które odtąd koleś z piętnem zastrzeżenia będzie przedkładał w różnorakich sms-ach.

..

Błahość (fragmentaryzacja 1) - fragment

naprawdę trudno się mówi o rzeczach nic nie znaczących. czasem zawstydza mnie zamiłowanie do błahości. ten wstyd jest naprawdę wredny. takie nierozerwalnie ze mną związane, do charakteru przymocowane bycie w niebycie. świadomość niczego może być wstydliwa. nie chodzi o jakieś pierwszorzędne świa..wa niczego, których w życiu na każdym kroku można się doliczyć. nie chodzi o niektóre zamknięte bramy, przy których wystajemy i sprzed których odprawia się nas z kwitkiem. kwitkiem do niczego naturalnie. niektóre wydarzenie nie mają znaczenia. nie jest ważne to, że pamiętamy do dzisiaj nawet najgłupsze sytuacje, najdrobniejsze przewinienia jakich dopuściliśmy się w byle jakim stanie ducha, czy jeszcze jakimś innym ważniejszym stanie nie-świętości jakiejś... całe błahawe jest życie.
kocham słowo egzystencja. kocham je gorąco - ta miłość naprawdę jest wielka. fakt mojej egzystencji o tej miłości zapewne świadczy; jest ponadto dedukcyjnym dowodem na istnienie wielu innych istnień. wielką próżnią bywa ta prawda. wielkim niczym jest prawie każdy mój krok. co to za różnica w którą stronę pójdziesz praską ulicą dzisiejszego wieczora, skoro niby to wszystkie drogi prowadza do celu? kogo to obchodzi, że nadłożysz sobie drogi przechodząc koło czternastu przypadkowych sklepów z postmodernistycznymi żaluzjami, mijając siedemdziesięciu ludzi z których każdy następny zdaję się na pierwszy rzut oka przypominać poprzedniego? kim oni są, skoro żaden z nich nie ruszy ręką aby pomóc ci pozbierać wypadające z teczki papiery o jakiejś pierwszej lepszej historii papierowej... tylko wiatr może być twoją dobrą wróżką, poprowadzi twe papiery ku nowym horyzontom (- jak te horyzonty zdają się być poważnie brzmiącymi!)...
jaki jest sens w obudzeniu się jakiegoś 25. listopada o 7 rano, skoro nic ciekawego nie masz do zrealizowania i skoro wszystko i tak cały dzień będzie cię omijać niczym głośna degrengolada dochodząca z bloku naprzeciw. ile warty jest widok z okna na inne okna? być może „dużo” tylko wtedy, kiedy się okaże, że ktoś inny też przez te okna spogląda... chyba. wszystko to przypomina umowę kupna – sprzedaży, kiedy stawka idzie o efemeryczne buty. wszystko albo nic. mimo wszystko błahość siedzi w każdym bucie. usiłuję przekonać samego siebie, że buty, jak i inne zewnętrzne materiały nie mają żadnego znaczenia. że nie liczy się czapka, że nie liczy się kurtka jakkolwiek byłaby dmuchaną. skoro jednak tysiące ludzi przyodziewa się z taką czujnością tymi rekwizytami - moja teoria o nie - znaczeniu tych sprzętów jest niepotrzebna, zdaje się być błahą...
[...]
... takie tam błahościowanie...

Music:

Saw Something - Dave Gahan

LAST DAY OF MAGIC - The Kills

Movies:

Books:

Stanisław Ignacy Witkiewicza, Ingeborg Bachmann, Jean-Paul Sartre, Marcin Świetlicki...

[...]

"Le Petit prince" / "Malý princ" / "Mały książę"..
...

Heroes: