Myspace Layouts at Pimp-My-Profile.com / Black and red
ΓΙΑ ΤΗΠΓΕÎΙΑ ΤΟΥ 1970-80 (ΑΠΟ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ FACEBOOK) H αλήθεια είναι ότι δεν ξÎÏω πώς καταφÎÏαμε να επιβιώσουμε. Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: πεÏάσαμε την παιδική μας ηλικία πεÏιμÎνοντας. ΈπÏεπε να πεÏιμÎνουμε δÏο ÏŽÏες μετά το φαγητό Ï€Ïιν κολυμπήσουμε, δÏο ÏŽÏες μεσημεÏιανό Ïπνο για να ξεκουÏαστοÏμε και τις ΚυÏιακÎÏ‚ ÎÏ€Ïεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το Ï€Ïωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι πεÏνοÏσαν με την αναμονή.Κοιτάζοντας πίσω, είναι δÏσκολο να πιστÎψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Εμείς ταξιδεÏαμε σε αυτοκίνητα χωÏίς ζώνες ασφαλείας και αεÏόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωÏών, Ï€Îντε άτομα σε Îνα Φιατάκι και δεν υποφÎÏαμε από το «σÏνδÏομο της τουÏιστικής θÎσης». Δεν είχαμε πόÏτες, παÏάθυÏα, ντουλάπια και μπουκάλια φαÏμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωÏίς κÏάνη και Ï€Ïοστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλÎτες χωÏίς δίπλωμα. Οι κοÏνιες ήταν φτιαγμÎνα από μÎταλλο και είχαν κοφτεÏÎÏ‚ γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. ΠεÏνάγαμε ÏŽÏες κατασκευάζοντας αυτοσχÎδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντÏες κατÏακυλώντας σε κάποια κατηφόÏα και μόνο τότε ανακαλÏπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φÏÎνα. Παίζαμε «μακÏιά γαιδοÏÏα» και κανείς μας δεν Îπαθε κήλη ή εξάÏθÏωση. Βγαίναμε από το σπίτι Ï„ÏÎχοντας το Ï€Ïωί, παίζαμε όλη τη μÎÏα και δεν γυÏνοÏσαμε στο σπίτι παÏά μόνο Î±Ï†Î¿Ï ÎµÎ¯Ï‡Î±Î½ ανάψει τα φώτα στους δÏόμους. Κανείς δεν μποÏοÏσε να μάς βÏει. Τότε δεν υπήÏχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήÏχε κανÎνας νόμος για να τιμωÏήσει τους «υπεÏθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με Ï€ÎÏ„Ïες και ξÏλα και δεν ÎÏ„Ïεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμÎνο για παιδιά και όλα θεÏαπεÏονταν με λίγο ιώδιο ή μεÏικά Ïάμματα. Δεν υπήÏχε κάποιος να κατηγοÏήσεις παÏά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζοÏÏα ο Îνας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπεÏνάμε.ΤÏώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχÏσαÏκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντÏός και αυτό ήταν όλο. ΜοιÏαζόμασταν μπουκάλια νεÏÏŒ ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανÎνας μας δεν Îπαθε τίποτα. Καμιά φοÏά κολλάγαμε ψείÏες στο σχολείο και οι μητÎÏες μας το αντιμετώπιζαν πλÎνοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξÏδι.Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστÎÏ‚ ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγοÏμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φοÏά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δÏόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κÏυφτό, αμπάÏιζα... μÎχÏι εκεί Îφτανε η τεχνολογία. ΠεÏνοÏσαμε τη μÎÏα μας Îξω, Ï„ÏÎχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξÏλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλλες ποδοσφαίÏου. Πίναμε νεÏÏŒ κατευθείαν από τη βÏÏση, όχι εμφιαλωμÎνο, και κάποιοι Îβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βÏÏση. ΚυνηγοÏσαμε σαÏÏες και πουλιά με αεÏοβόλα στην εξοχή, παÏά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήÏχαν ενήλικοι για να μας επιβλÎπουν. ΘεΠμου!Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή πεÏπατώντας μÎχÏι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόÏτα. Φανταστείτε το! ΧωÏίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί Îξω στο σκληÏÏŒ αυτό κόσμο! ΧωÏίς κανÎναν υπεÏθυνο! Î ÏŽÏ‚ τα καταφÎÏαμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν ÎπαιÏναν μÎÏος ÎÏ€Ïεπε να συμβιβαστοÏν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητÎÏ‚ όσο άλλοι και ÎÏ€Ïεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήÏχαν ειδικά τεστ για να πεÏάσουν όλοι. Τι φÏίκη!Κάναμε διακοπÎÏ‚ Ï„Ïεις μήνες τα καλοκαίÏια και πεÏνοÏσαμε ατÎλειωτες ÏŽÏες στην παÏαλία χωÏίς αντιηλιακή κÏÎμα με δείκτη Ï€Ïοστασίας 30 και χωÏίς μαθήματα ιστιοπλοÎας, Ï„Îνις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστÏα στην άμμο και ψαÏεÏαμε με Îνα αγκίστÏι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κοÏίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χÎÏι, όχι πιάνοντας κουβÎντα σε κάποιο chat room και γÏάφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθεÏία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μÎσα από όλα αυτά μάθαμε και ωÏιμάσαμε.Αν ÎµÏƒÏ ÎµÎ¯ÏƒÎ±Î¹ από τους «παλιοÏς»... συγχαÏητήÏια! Είχες την Ï„Ïχη να μεγαλώσεις σαν παιδί...