Δεν γυÏεÏω κάτι ιδιαίτεÏο...δεν Îχω κάτι ιδιαίτεÏο.
Από φίλους φάγαμε καλά αλλά ευτυχώς Îχουν μείνει λίγοι και καλοί.
Άτομα σαν εμÎνα μου κινοÏν το ενδιαφÎÏον: με χιοÏÎ¼Î¿Ï (όπου σε οÏισμÎνες στιγμÎÏ‚ αγγίζει το ÏŒÏιο της γελοιότητας -ειÏωνία; ), ανοιχτό και εÏστÏοφο μυαλό, ατακαδόÏους και χαβαλετζήδες...αυτή είναι η μια πλευÏά του φεγγαÏÎ¹Î¿Ï Î¼Î¿Ï….
Η σκοτεινή πλευÏά πεÏιλαμβάνει -και αναζητά- άτομα με Îντονο το αίσθημα της πεÏιπÎτειας, του μυστηÏίου και του απόκÏυφου.
Άτομα με μυτεÏά αυτιά, ξÏλινες σκοÏπες, ακονισμÎνα ξίφη, όπου με το Ï€Ïώτο φως της πανσελήνου παίÏνουν μοÏφή παÏαμυθÎνια...αυτή που τόσο καιÏÏŒ κÏÏβουν μÎσα τους αλλά ο σÏγχÏονος κόσμος Ïίχνει στο πεÏιθώÏιο και στην πυÏά!
Αν με αναζητήσετε, ψάξτε βαθιά μÎσα σας...
Κάπου εκεί βÏίσκομαι κι εγώ...