Paisios

Γεννήθηκα στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνω μοναχός ονομαζόμουν Αρσένιος. Οι γονείς μου, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ είχα άλλα 9 αδέλφια. Από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκα την ευλογία από το Θεό να βαπτισθώ από έναν Αγιο που ζούσε στην περιοχή μου, τον Αγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο Αγιος Αρσένιος ζήτησε από την νονά μου να με βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. Έναν μήνα σχεδόν μετά τη βάπτιση μου η οικογένεια μου ακολούθησε το δρόμο της προσφυγιάς για την Ελλάδα, όπου και τελικά εγκαταστάθηκε στη Κόνιτσα. Ζούσα έχοντας μεγάλη αγάπη στο Χριστό και την Παναγία μας και είχα πολύ μεγάλο πόθο να γίνω μοναχός. Πολύ μου άρεσε να πηγαίνω στο δάσος όπου, κρατώντας έναν ξύλινο σταυρό, που είχα φτιάξει μόνος μου, προσευχόμουν. Σε ηλικία 21 ετών κατατάσσομαι στο στρατό σαν ασυρματιστής. Αφού τελείωσα το στρατό πήγα στο Αγιο Όρος γιατί είχα αποφασίσει να μονάσω εκεί. Το 1954 γίνομαι μοναχός με το όνομα Αβέρκιος και έπειτα Παΐσιος, όπου και μόνασα στην Ιερά Μονή Εσφιγμένου και κατόπιν στην Ιερά Μονή Φιλοθέου. Από το έτος 1958 έως το 1964 βρίσκομαι εκτός του Αγίου Όρους, στην περιοχή της Κόνιτσας αρχικά για να στηρίξω χιλιάδες ψυχές, και να τις βοηθήσω να ξεφύγουν από την πλάνη των αιρετικών, ενώ αργότερα πηγαίνω στο ερημικό και δύσβατο Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Το 1964 επιστρέφω στο Αγιο Όρος. Εκεί μόνασα δίπλα σε χαρισματούχους γέροντες όπως ο παπά-Τύχωνας ο οποίος πολλές φορές έβλεπε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, όπως ο ίδιος ομολογούσε, τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ να δοξολογούν το Θεό. Γέροντας πια το 1979 μόνασα σε ένα κελάκι μόνος μου στην περιοχή «Παναγούδα». Στις 12 Ιουλίου 1994 παρέδωσα την ψυχή μου στον Κύριο.