Ο Ηλίας ΠετÏόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928, σποÏδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εγκαταστάθηκε στο ΠαÏίσι το 1973. ΠνεÏμα ανήσυχο και εÏευνητικό, πολÎμιος των ακαδημαϊκών και του κατεστημÎνου, ο ΠετÏόπουλος ήταν ο Ï€Ïώτος λαογÏάφος στην Ελλάδα που ασχολήθηκε με το πεÏιθώÏιο και κατÎγÏαψε Ï€Ïόσωπα και Ï€Ïάγματα πεÏιφÏονημÎνα από την επίσημη ιστοÏία της χώÏας του. Έζησε από κοντά ÏεμπÎτες, αλήτες, μάγκες, πόÏνες και ομοφυλόφιλους, φυλακισμÎνους και καταδιωκόμενους, που Îγιναν οι 'ήÏωες' των βιβλίων του. Ακάματος συγγÏαφÎας και εÏευνητής ÎγÏαφε μÎχÏι το 2003 που Ï€Îθανε από καÏκίνο. ΣÏμφωνα με τη διαθήκη του, το πτώμα του αποτεφÏώθηκε και οι στάχτες του πετάχτηκαν στον υπόνομο.Τα βιβλία του Îχουν συχνά τη μοÏφή της μελÎτης ή της μονογÏαφίας ενώ πολλά αποτελοÏν συλλογÎÏ‚ άÏθÏων παÏεμφεÏοÏÏ‚ θεματικής, είτε αδημοσίευτων, είτε δημοσιευμÎνων σε πεÏιοδικά και εφημεÏίδες της εποχής. Ο Ηλίας ΠετÏόπουλος Îγινε γνωστός στο Ï€Î»Î±Ï„Ï ÎºÎ¿Î¹Î½ÏŒ με το βιβλίο του Το εγχειÏίδιο του ÎºÎ±Î»Î¿Ï ÎºÎ»Îφτη που εκδόθηκε στην Αθήνα το 1979 από τον εκδοτικό οίκο ÎεφÎλη ενώ αναμφισβήτητη είναι και η αξία της Ï€Ïώτης Ïεμπετολογικής μελÎτης στην Ελλάδα που ακόμα και σήμεÏα αποτελεί σημείο αναφοÏάς για τη μελÎτη του ÏεμπÎτικου, τα ΡεμπÎτικα Ï„ÏαγοÏδια (Αθήνα 1968), τα οποία εκδόθηκαν πολλάκις Îκτοτε, με αÏκετÎÏ‚ Ï€Ïοσθήκες και βελτιώσεις. Άλλα του ÎÏγα είναι τα ΚαλιαÏντά (Αθήνα 1971), Kiosque grec, La Voiture grecque, Cages d'oiseaux, Moments en Grèce (Το ελληνικό πεÏίπτεÏο, Αυτοκίνητο, Κλουβιά πουλιών και ΣτιγμÎÏ‚ στην Ελλάδα) που εκδόθηκαν στο ΠαÏίσι το 1976 καθώς και Ο τοÏÏκικος καφÎÏ‚ εν Ελλάδι (Αθήνα 1979), Το μπουÏδÎλο (Αθήνα 1980), Θεσσαλονίκη: η μνήμη μιας πόλης (ΠαÏίσι 1982), Πτώματα, πτώματα, πτώματα (Αθήνα 1988), Ο μÏσταξ (Αθήνα 1989), Ρεμπετολογία (Αθήνα 1990) και το τελευταίο βιβλίο εμπνευσμÎνο από τη μόδα του στÏίνγκ, πιστό στο στυλ ΠετÏόπουλου, Ο κουÏαδοκόφτης.Ανάμεσα στα ÎÏγα του, είναι ακόμα το πασίγνωστο Το άγιο χασισάκι, Υπόκοσμος και ΚαÏαγκιόζης, ΙστοÏία της Καπότας, Καπανταήδες και μαχαιÏοβγάλτες, καθώς και το τελευταίο του που κυκλοφόÏησε το 2003, οι ΠαÏοιμίες του υπόκοσμου. Ο Ηλίας ΠετÏόπουλος ÎγÏαψε μονογÏαφίες για τους ζωγÏάφους Μοσχίδη, Πεντζίκη, ΤÎτση, Σικελιώτη και τους γελοιογÏάφους Μποστ και Καναβάκη. Το 1966 εξÎδωσε το βιβλίο του ΕλÏτης, ΜόÏαλης, ΤσαÏοÏχης.Τα Ï„Ïία ποιητικά ÎÏγα του ΠετÏόπουλου ακολουθοÏν την ίδια οπτική που διαφαίνεται σε όλο του το ÎÏγο. Έτσι, στην σκληÏή και ασυνήθιστή του ποίηση, συναντάμε τον ίδιο ανατÏεπτικό χαÏακτήÏα - πλην όμως εδώ μας παÏουσιάζεται ο όχι χωÏίς Ï„ÏυφεÏÎÏ‚ στιγμÎÏ‚ συναισθηματικός του κόσμος. Το τελευταίο βιβλίο ήταν το ΠοτΠκαι τίποτα και εκδόθηκε στην Αθήνα το 1993. Το 2000 κυκλοφόÏησαν ποιήματα από αυτή τη συλλογή, μελοποιημÎνα από την ΜαÏίνα Καναβάκη, σε άλμπουμ με τον ομώνυμο τίτλο.Ο ΠετÏόπουλος λογοκÏίθηκε και καταδικάστηκε Ï„ÎσσεÏις φοÏÎÏ‚ από τα ελληνικά δικαστήÏια για τον αναÏχικό χαÏακτήÏα των γÏαπτών του. Για το βιβλίο του Τα ÏεμπÎτικα Ï„ÏαγοÏδια, που δεν ÎφεÏε σφÏαγίδα λογοκÏισίας, η χοÏντα τον καταδίκασε σε πεντάμηνη φυλάκιση το 1968, όπως και για τα ΚαλιαÏντά το 1972 και για το κείμενό του Σώμα, που δημοσίευσε στο πεÏιοδικό ΤÏαμ. Το 1972 διεκδίκησε και Ï€Îτυχε να αποκτήσει αστυνομική ταυτότητα η οποία ανÎγÏαφε στο θÏήσκευμα «Î¬Î¸ÎµÎ¿Ï‚». ÎœÎχÏι το 1998 —δηλαδή για πάνω από 25 χÏόνια και μÎχÏι τα 70 του— εκκÏεμοÏσε εναντίον του καταδίκη σε φυλάκιση για Ï€Ïοσβολή της θÏησκείας[1]. ΚουÏασμÎνος από το κυνηγητό και απογοητευμÎνος, μετακόμισε στο ΠαÏίσι το 1975, από όπου συνÎχισε ασταμάτητα να γÏάφει βιβλία για την Ελλάδα.Επίμονος εÏευνητής των λαϊκών φÏαστικών επινοήσεων αλλά και πιστός στην πολυτονική γÏαφή, συστηνόταν ως λαογÏάφος και Îψεγε με το Ïφος του τον καθωσπÏεπισμό του «Ï€Î¿Î»Î¹Ï„ικά οÏθοϻ. Το ÎÏγο του αναδίδει μια αίσθηση ÎºÎ±Î¸Î¿Î»Î¹ÎºÎ¿Ï Î±Î½Î¸Ïώπου. Δεν θα ήταν υπεÏβολή να τον χαÏακτηÏίσουμε ιστοÏικό, λαογÏάφο, γλωσσολόγο, εικαστικό καλλιτÎχνη (Îχει εικονογÏαφήσει αÏκετά βιβλία του με σκίτσα και κολλάζ), φωτογÏάφο - εν Ï„Îλει Îναν ελεÏθεÏο στοχαστή-εÏευνητή που το ÎÏγο του αξίζει ευÏÏτεÏης αποδοχής. Τα πεÏίπου 80 βιβλία του αποτελοÏν καταθÎσεις ÎÏευνας και μελÎτης του Î»Î±ÏŠÎºÎ¿Ï Î¼Î±Ï‚ πολιτισμοÏ, ενώ πολλÎÏ‚ φοÏÎÏ‚ εξεÏευνεί θÎματα Ï„Î±Î¼Ï€Î¿Ï Î® πεÏιθωÏιακά (χασίς, ÏεμπÎτικο, υπόκοσμος, ποÏνεία, σεξουαλικότητα, φυλακή).Στα 40 χÏόνια της συγγÏαφικής του δÏαστηÏιότητας, ο Ηλίας ΠετÏόπουλος, ο οποίος Ï€Îθανε στις 3 ΣεπτεμβÏίου 2003 στο ΠαÏίσι, δημοσίευσε 80 βιβλία και πάνω από χίλια άÏθÏα. Με βασικό άξονα ÏŒ,τι ο ίδιος αποκάλεσε «Î»Î±Î¿Î³Ïαφία του άστεως», το ÎÏγο του καταγÏάφει δομÎÏ‚, θεσμοÏÏ‚, Ï„Ïόπους ÎκφÏασης και αντικείμενα της ελληνικής λαϊκής κουλτοÏÏας. Το ανÎκδοτο ÎÏγο του είναι τεÏάστιο, μÎÏος του οποίου είναι λεξικογÏαφικό. Το «Î¥Ï€Î¿â€“Λεξικό», το «Î›ÎµÎ¾Î¹ÎºÏŒ του Ï€Î¿Î»Î¹Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï Î»ÏŒÎ³Î¿Ï…», το «ÎŸÎ½Î¿Î¼Î±Ï„ολεξικό» και τα «Î¦Î»Î¿Ïάδικα» πεÏιμÎνουν τη μεταθανάτια επιμÎλεια και δημοσίευσή τους.Το 2005 κυκλοφόÏησε το ντοκυμαντÎÏ "Ηλίας ΠετÏόπουλος - Ένας κόσμος υπόγειος", διάÏκειας 61', σκηνοθεσίας Καλλίοπης Λεγάκη, στο οποίο συντελεστÎÏ‚ ήταν και ο ίδιος ο ΠετÏόπουλος λίγο Ï€Ïιν το θάνατό του.Το 2006 κυκλοφόÏησε το βιβλίο "Ελλάδος ΚοιμητήÏια"