Bakmaya korktuğum bakışlar,
Yanıt bulamadığım sorular.Bir yandan şüpheyle beynimi kemiren
Aldatılmışlık hissi.İçten olmayan, bir şeyler bekleyen yaklaşımlar,
Bunların içinde mutlu olmaya çalışan bir ruh ve beden.Yaşanmış, acı vermiş zamanları geride bırakarak
Attığım yeni bir adım.
Kırılan umutları bir tarafa bırakıp;
izleri kalan,
yeni bir adım.Engel mi acıyan yaralarımın iyileşmesine.
Akan gözyaşlarının ardından engel mi gülümseyebilmek.İnleyen bir ses var gecelerimde
Pişmanlığı, kırgınlığıEn çokta
özlemi ve benliği inleten bir ses.View All Friends | View Blog | Add Comment
With the voice in me. With the "raindrops" composed by that voice. The truth is always there. The real trust, happiness and peace is there. Even if they are swept away with the wind, its always here where they come back. Even if they push me when i'm in the dead ends, here is the place that offers me a hand and i can trust out it. When i cry, my tears always run here. They do not go somewhere else, they do not leave me. The expressions on my face also do not go away, they suddenly come out when im in a hard time. They can pull all the emotions together. They are always await without tire and boredom... They make me listen to the noise in my loneliness. I wish that voices would never stop speaking. I wish that tales would never stop, because i exist with the help of these voices. I continue living with the power of them.