Joe Strummer: The Future is Unwritten od 6 czerwca

MySpace Layouts JOE STRUMMER - NIEPISANA PRZYSZŁOŚĆ w kinach od 6 CZERWCA
Irlandia/ Anglia
Rezyseria: Julien Temple
Udzial biorÄ…:Bono Johnny Depp, Matt Dillon, Jim Jarmusch, Alasdair Gillis, Ian Gillis, Flea, Dick Evans, Joe Ely, Tymon Dogg, John Cusack, John Cooper Clarke, Terry Chimes, Steve Buscemi
London Calling
słowa: Joe Strummer
(tłumaczenie: Wojciech Mann)
Londyn woła odległe miasta.
Wojna wypowiedziana - bitwa zaczęta.
Londyn wzywa półświatek:
Wyłaźcie z szafy, chłopcy i dziewczęta.
Mówi Londyn, nie pouczajcie nas.
Fałszywa beatlemania gryzie piach.
Mówi Londyn, nie mamy rozmachu,
Nie licząc zamachu wszechwładnej pały.
Nadchodzi epoka lodowcowa, słońce się przybliża.
Spodziewana jest katastrofa nuklearna, kończy się zboże.
Bo Londyn tonie - ja mieszkam nad rzekÄ….
Londyn wzywa strefÄ™ imitacji:
Nie bój się, bracie, dasz radę sam.
Londyn wzywa śmiertelnych zombi:
Nie powstrzymujcie się - weźcie oddech.
Londyn woła - a ja nie chcę krzyczeć.
Ale kiedy rozmawialiśmy, widziałem, jak zasypiasz.
Londyn wzywa - nie mamy haju
Poza tym o żółtawych oczach.
Zrozumcie, że Londyn woła, tak, ja też tam byłem.
I wiecie, co powiedzieli? Część z tego to prawda!
Londyn wzywa z całą mocą
A już po tym wszystkim może się uśmiechniecie?
Londyn woła.
Nigdy nie czułem tak bardzo, że
żyję,
żyję,
żyję.
JOE STRUMMER
Joe Strummer - legenda punk rocka. Przez jednych nazywany „Chrystusem rocka”, przez innych „małym krzykatym dupkiem”. Film dokumentalny The Future Is Unwritten w reżyserii Juliana Temple jest poruszającą historią życia tego wielkiego artysty, który stał się ikoną punk rocka. I portretem wspaniałego, nietuzinkowego człowieka, który wciąż żyje w muzyce i pamięci swoich przyjaciół i wielbicieli.
Joe Strummer naprawdę nazywał się John Mellor. Urodził się 25 stycznia 1955 roku w Ankarze w Turcji. Jego ojciec był brytyjskim dyplomatą. Jednak John nie zamierzał pójść w jego ślady. Jako nastolatek uciekał ze szkoły. Włóczył się po Londynie i występował jako uliczny grajek. W 1976 roku dołączył do nowo powstałej punkowej grupy The Clash. Za sprawą Strummera, którego teksty o tematyce społeczno-politycznej miały wielką siłę, kapela szybko przerosła scenę punkową. Strummer wierzył w siłę rocka i powtarzał: rock jest siłą polityczną, był nią zawsze, chociaż nie wszyscy pragną o tym pamiętać. The Clash nagrali kilka płyt do dziś uchodzących za arcydzieła, m.in. „London Calling” z 1979 roku, którą krytycy zgodnym chórem okrzyknęli jedną z najważniejszych płyt w historii rocka. A amerykański magazyn „Rolling Stone” obwołał "London Calling” najważniejszym wydawnictwem muzycznym lat 80. Album wprowadził The Clash do historii muzyki mieszanką punk rocka, reggae i gniewnych, epatujących lewicowymi hasłami tekstów.
The Clash rozpadło się w 1986 roku. Odtąd Strummer chwytał się różnych zajęć. Próbował swoich sił w aktorstwie. Z sukcesem wystąpił w filmach Alexa Coxa: Straiht To Hell (1987) i Walker (1988). Do obu filmów skomponował ścieżki dźwiękowe. Wystąpił także u Jarmuscha w Mistery Train. Współpracował z różnymi zespołami, nagrywał płyty solowe. Przede wszystkim jednak na zawsze już pozostał ikoną punk rocka i jednym z największych buntowników w historii. Zmarł 22 grudnia 2002 roku. Wybierał się właśnie na spacer z psem, gdy w holu jego domu w Somerset dopadł go zawał.
JULIEN TEMPLE O FILMIE
Dla mnie Joe Strummer – niezależnie od statusu rock’n’rollowej wielkości – był filozofem. Naprawdę przesączał życie i czasy, w których żyliśmy przez właściwy tylko sobie głęboki myślowy filtr. To, co mówił i jak myślał, dotyczyło przede wszystkim natury ludzkiej i wolności. To były jego dwa wielkie tematy, które poruszał i jako tekściarz, i w prywatnych rozmowach. To wielkie sprawy, które dziś często zamiata się pod dywan i nie chce się o nich ani myśleć, ani pamiętać. Często mawiał do mnie: „Wiesz, Julien, myślenie to dla mnie powód do tego, aby każdego dnia podnieść tyłek z łóżka”. I miał rację. Póki dane jest nam życie – powinniśmy myśleć.
Zdecydowałem się zrobić film o Strummerze właśnie dlatego, że to był świetny, myślący facet. Z jednej strony mój film opowiada o stracie, z drugiej jednak upamiętnia Joego i to, z czym się utożsamiał. Joe był buntownikiem, awanturnikiem. Ale z gatunku tych, którzy najpierw wszystko dokładnie sobie przemyśliwują, a później dopiero łamią zasady. Joe kochał łamać zasady… Ale łamał je wtedy, gdy uznał, że to ma sens i służy czemuś istotnemu. W jego naturze leżała sprzeczność i kluczową sprawą dla mnie jako reżysera było ukazanie tej sprzeczności w filmie.
THE CLASH - krótka historia zespołu
Kapela powstała w 1976 roku w Londynie. Zadebiutowali przed publicznością w pierwszej części legendarnego koncertu The Sex Pistols w Sheffield. Początkowo zespół tworzyli: - Mick Jones, gitarzysta i wokalista. Był kompozytorem niemal całego repertuaru zespołu.
- Paul Simonon, basista i wokalista.
- Terry Chimer, perkusista.
- Keith Levine, gitarzysta.
Tego ostatniego po kilku miesiącach istnienia kapeli zastąpił Joe Strummer. Zespół kilkakrotnie zmieniał skład, ale trzonem grupy i motorem napędowym do 1983 roku byli Jones i Strummer. W 1983 roku Jones odszedł z zespołu, a na jego miejsce przyszli Vince White i Nick Sheppard. Zmienił się także perkusista. Chimera zastąpił Peter Howard. To był początek końca, bo w następnym roku odeszli nowo przybyli i grupa The Clash przestała istnieć.
Na pierwszych płytach [ „The Clash” 1977 i „Give ’Em Enough Rope” 1978] znalazły się utwory manifestujące przynależność do ruchu punkowego o hałaśliwym, brudnym gitarowym brzmieniu. Połączone z zaangażowanymi i rewolucyjnymi tekstami Strummera miały obudzić w Brytyjczykach ducha rewolty. Kolejne albumy, w tym najsłynniejszy „London Calling” z 1979 roku, były znacznie bogatsze stylistycznie. Rock nadal był najważniejszy, ale w brzmieniu zespołu dało się znaleźć inne nurty, m.in. gospel, reggae, rap. Teksty Strummera odnosiły się do wielu problemów społecznych, w tym: rasizmu, terroryzmu, narkomanii. W 1979 roku zespół wystąpił w filmie Jacka Kazana Rude Boy, opowiadającym o frustracjach młodych Brytyjczyków żyjących w latach 70. Charakterystyczna dla muzyków The Clash była dbałość o bycie w ciągłej kontrkulturze. Przez cały czas pilnowali, by nie stać się muzycznym produktem.
Trailer Joe Strummer
..