The Beatlesque

… en toen zei Sonny -de stichter van al wat knap en briljant is- “met dit zoekertje zal ik ene bende muzikale kevers tesaam brengen en hen “The Beatlesque” baptiseren en ik zal niet rusten eer mijn queeste is volbracht”. Bij deze woorden drukte hij de knop in en saan stormden de reacties binnen. De 60+’ers hadden duidelijk hun weg naar het internet gevonden en wilden dit doodgraag aan Sonny den Wonderbaarlijken laten weten.Na maanden zweten, zwoegen en noeste arbeid kwam daar ene reactie van een man met enen onuitspreekbaren naam. “Sanskriet” zo verzekerde hij mij, “Jivadev is Sanskriet voor Hij die leeft”. De man had zijnen naam niet ontvreemd, daar hij daadwerkelijk heel erg aanwezig was onder de levenden. Van dat moment zou men den statige man kennen als Jiv de Alwetende! De twee mannen schudden de handen als zegen over de queeste. Op het moment dat de handen geschud werden, werd er ook hard gelachen. De vreugde die zij door hun aderen voelde stromen zorgde ervoor dat zij wel erg enthousiast de handen schudden en nog harder lachten. Zo enthousiast werd zelden met handen geschud en zo hard werd sedert dien door niemand ter wereld nog gelachen… dat bewijst hoe hard ze lachten en hoe enthousiast zij de handen schudden.Op dat moment sloeg deen bliksem in als het ware ene teken van deen wolkenwandelaar. Moedig als Sonny den Aldurvende en Jiv de Stoute waren, gingen zij ene kijk nemen. Vanuit den grond werd een donkerrood vuur –donkerder dan het donkerste vuur dat ooit werd gezien- naar omhoog geworpen. De vlam had zo’n fel licht dat des mans pupillen op slag zwart werden. Uit het felle licht stapte enen silhouette… de gedaante had dan wel het lange haar van ene Beatle, maar een teveel aan rondingen deed Sonny den Argwanenden en Jiv den Voorzichtige twijfelen. De gedaante opende de ogen en mond en sprak: “Ik heb er de neus niet voor, maar ik ben wel degelijk den Ringo die gij zoekt”. Sonny de Naarstige en Jiv den Vlijtigen hadden bij die woorden als bij lichtsnelheid enen raap uit den grond getrokken en er een nase uitgesneden. Die paste als bij wonder perfect over den snoet van de naamloze dame die zich aanbood. “Draagt gij een naam?” vroeg Jiv den Nieuwsgierijgen. Nog voor zij den adem der woorden had gevonden onderbrak Sonny den Onderbrekerigen haar met de woorden “Van hier af zult gij bekend zijn als Vleesdeeg de raapneuzige”. Op dien moment sloeg het vuur uit de ogen van Vleesdeeg en zij sprak met verheven stem: “Gij zult mij vanaf hier erkennen als Kate de Oorverdovende!” Zo geschiedde het.De tripartiete – Sonny de Cleveren, Jiv den Snuggeren en Kate de Schrandere- merkten op dat zij nog één onwetende moesten zien aan te treffen om die queeste te volbrengen. Kate de Concipiërende meende jemand te kennen die geschikt waar voor deen band. Zonder nog iets meer te zeggen, verscheen voor hen allen de gestalte van een gevleugelde halfgod. “Men geeft mij vele namen, maar jullie mogen Bart zeggen”, also sprak de hemelvogel ons toe. Jiv, Grootmeester der zessnarige instrumenten, vroeg hem of die instaat ware ene gitaar te betokkelen. Een dag ging voorbij, een nacht volgde in zijn voetsporen, waarop nog een dag de benen nam, gevolgd door zijn zwarte broer. Twee dagen bracht de bruinharige vliegmeester dieppeinzend door. Aldaar brak de derde dag aan en toen antwoordde hij: “Ik kan heel goed taarten bakken”. De leden van de eerder gevormde tripartiete keken elkander fiatterend aan. Die dag werd geschiedenis geschreven.De wereld is momenteel nog niet klaar voor het geweld van deze vier jonge puurbloedigen… zij zullen verschijnen op de derde dag van het twaalfde jaar na het decennium van de Muze. Weest voorbereid, want zij komen eraan. Niet nu…MAAR SAAN!!