Ο τιμημÎνος με το Î’Ïαβείο ΛÎνιν για την ΕιÏήνη (1969) σε εκδήλωση στη Μόσχα, απαντώντας στην κατηγοÏία ότι ανήκει στη "στÏατευμÎνη ΤÎχνη", θα απαντήσει με αυτά τα σταÏάτα λόγια:"...το δόγμα "η ΤÎχνη δεν κάνει πολιτική" διαψεÏδεται από τα Ï€Ïάγματα. Ο ΑÏιστοφάνης, ο Îτάντες, ο θεÏβάντες, ο Ζολά, ο Τολστόι κάνουνε πολιτική. Πολιτική κατά των "κακώς κειμÎνων". Πολιτική Îξω απ' τα δόντια. Ποιος μυθολόγος της εξωπολιτικής ΤÎχνης θα χει το κουÏάγιο να υποστηÏίξει πως αυτοί οι ήλιοι του Ï€Î½ÎµÏ…Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÎ¿Ï ÏƒÏ„ÎµÏεώματος δεν είναι μÎγιστοι δημιουÏγοί του λόγου; Îα λοιπόν, μια απόδειξη πως η ΤÎχνη μποÏεί να κάνει πολιτική, χωÏίς να πάψει να ναι ΤÎχνη και μάλιστα Ï„Ïισμεγάλη. Ζήτημα, λοιπόν, υπάÏχει μόνο για το ποια πολιτική δίνει ζωή και δÏναμη στην ΤÎχνη και την απλώνει στο χώÏο και στο χÏόνο και ποια πολιτική τη χαλάει, τη σκοτώνει και τη μεταβάλλει σε καπνό χωÏίς φλόγα...»