313554956

Założycielem Wrocławskiej Pantomimy był Henryk Tomaszewski.
Autorytety z dziedziny teatrologii zgodnie twierdzą, że Wrocławski Teatr Pantomimy odegrał wiodącą rolę w rozwoju sztuki mimu XX wieku.

Wrocławska Pantomima prezentowała swoje spektakle na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Antarktydy.

Zaczęło się od sukcesu indywidualnej etiudy Henryka Tomaszewskiego „Pianista” na Festiwalu Młodzieży i Studentów w Warszawie. „Pianista” otrzymał srebrny medal.
Na następnym Festiwalu Młodzieży w Moskwie pantomima Henryka Tomaszewskiego i on sam zdobywają dwa złote medale (1957).
Sławę artystyczną wrocławskiej pantomimy utrwala medal Francuskiej Zawodowej Krytyki Dramatycznej i Muzycznej oraz Nagroda Specjalna Międzynarodowego Klubu Krytyki na Festiwalu Teatru Narodów w Paryżu (1962), a także Złota Gwiazda VIII Międzynarodowego Festiwalu Tańca w Paryżu (1970).

W Teatrze powstało XXVI premier, w tym XXIV zrealizował Henryk Tomaszewski.
Pierwsze dziesięć programów składało się z kilku etiud, o oddzielnym tytule, przełom stanowi IX program „Gilgamesz” i „Bagaże” to zapowiedź pełnospektaklowych widowisk pantomimicznych, już doskonale ukształtowanych. Od X programu powstają widowiska wielowątkowe, wielopostaciowe, z licznymi scenami zbiorowymi - mimodramy. Inspiracją dla tych spektakli zawsze były archetypy kultury europejskiej obecne w mitologii, legendach, literaturze, filmie, plastyce. Jest to nowy i oryginalny wkład Tomaszewskiego w historię teatru.

Wrocławski Teatr Pantomimy sam wychował i wykształcił wielu wybitnych aktorów-mimów, niektórzy z nich po odejściu z teatru zrobiło w świecie kariery aktorskie i pedagogiczne, stosując formy treningu aktorskiego właściwe dla pantomimy Tomaszewskiego.

Spektakle Henryka Tomaszewskiego realizowane i emitowane były jako filmy pantomimiczne w telewizjach polskiej i innych krajów Europy.

Za osiągnięcia artystyczne Wrocławski Teatr Pantomimy odznaczony został Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Dziś teatrowi szefuje Aleksander Sobiszewski, jeden z najciekawszych i najzdolniejszych uczniów i mimów H. Tomaszewskiego. Stanął przed niezwykle trudnym zadaniem stworzenia własnej estetyki w oparciu o ogromny bagaż artystyczno-techniczny pozostawiony przez Mistrza. Szuka jej tropiąc zarówno uniwersalne, rudymentarne prawdy życia jak i śledząc meandry naszej psychiki i duchowości. Próbuje zajrzeć w rejony, które H. Tomaszewskiego nie interesowały, zmierzyć się z inna formą i stylistyką. Tworzy swój teatr bliżej ziemi i instynktów niż mitów i wysokiej kultury, bliższa jest mu groteska niż afirmacja.

Henryk Tomaszewski was the founder of the Wroclaw Mime Theatre.

Theatre specialists unanimously agree that the Wroclaw Mime Theatre played a major role in the development of mime art in the 20th century.
The Wroclaw Mime Theatre has presented its productions on every continent except the Antarctic.

It all began with the individual success of a study by Henryk Tomaszewski entitled Pianista, at the Youth and Students Festival of Warsaw. His Pianist was awarded a silver medal.
During the next Youth Festival, in Moscow, both Tomaszewski and his pantomime were to win two golden medals (1957).
The artistic fame of the Wroclaw pantomime was acknowledged with a medal from the French Theatre and Music Professional Critics and by a Special Award from the Critics' International Club at the Theatre of the Nations Festival in Paris (1962), as well as the Gold Star of the 8th International Dance Festival in Paris (1970).

The Theatre mounted 26 productions, among which 24 were produced by Tomaszewski.
The first ten productions each time combined several stories, with different titles; this creative process changed with the 11th production, Gilgamesz, and with Bagaze (The Luggage) which were the first full-length, perfectly scored pantomime spectacles. From the 10th production, the plays became complex intrigues, requiring many actors and many group scenes: they became real, dramatic plays. The inspiration for these plays was always taken from archetypes of mythology, legends, literature, pictures and the plastic arts of European culture. This approach of Tomaszewski was new and original in the history of theatre.

The Wroclaw Mime Theatre has also taught and trained many famous mimes. After leaving the theatre, some of them made a career as actors and pantomime teachers around the world using Tomaszewski's training methods.

Spectacles by Tomaszewski were also produced and broadcasted on television in Poland and in other European countries.

For its achievements, the Wroclaw Mime Theatre was honoured with the Commander Cross of the Order of the Rebirth of Poland.

Aleksander Sobiszewski has been the general and artistic director of the theatre since July 2003. He was a student of the Master and an actor of the Tomaszewski mime troupe for twenty years. He created famous characters like Puck, in Akcja-Sen Nocy Letniej and Jau in Kaprys. He also created spectacular scenes like the Tango in Tragiczne Gry (Tragic Games). Since 1997 he has been the writer and director for the “Walium” Alternative Stage of the Mime Theatre and he produced his own spectacles, Czarna Babka (The Black Granny) and Parada Atrakcji czyli umarli się nie myją (Parade of Attractions, or The Dead Do Not Was Themselves).