Ik was een kleine jongen die zijn dagen doorbracht pendelend tussen de computer en de televisie. Dagen gingen voorbij, jaren werden 'weggegooid'.
Opeens, het 1e middelbaar. Het is raar, jaren lang zit je op de lagere school met steeds dezelfde mensen uit knalverschillende milieus en opeens ga je naar de middelbare school, die door de grootte wel wat beangstigend is, maar waar je zoveel meer mensen leert kennen, vooral mensen met dezelfde visie en interesses.
Televisie had afgedaan. Ik begon nummers te schrijven op de gitaar en vooral, ik begon meer te drummen. Ik drumde al van toen het door de academie werd toegelaten maar tot het eerste zesde leerjaar/1e middelbaar veranderde ik niet veel van niveau. Dat is ook vrij logisch, als je systematisch 1 maal per week, en dan valt dat nog eens samen met de les, je kont op een drumstoel neerploet.Jaren gingen voorbij en stillaan zocht ik de weg naar het muziekschrijven. Ik ontmoette veel mensen en meer en meer ervaringen werden omgezet in liedjes. Het duurde uiteindelijk twee jaar, tot in het derde midelbaar, totdat ik echt intensief bezig was met muziek.
Sommige mensen hebben een dagboek ik een gitaar en een stem.De echte 'start' kwam uit een onverwachte hoek! Met de damiaanactie mocht ik naar Kongo onder het mom van een inleefreis. Daar kon ik mijn gevoelens niet meer de baas en ik schreef een nummer. En Viavia kwam iedereen op de hoogte en stelde ze me voor om het op te nemen. En weg was de bal.Elke week zet ik stapjes verder in de wereld van het zingen. Na wat wriemelen binnen het SingerSong genre, vond ik waar ik naartoe wilde, hoe ik muziek aanvoel, hoe ik muziek zie. Wedstrijden als Kunstbende en Musiclive werden op alle vlakken successen en geven bootst om verder te gaan, verder te zoeken, want muziek is en blijft een eeuwige zoektocht.Ik schrijf verder. Blijf zingen en heb nog steeds een hekel aan schijnheiligaards en hypocrieten.
Stick Figure Guitar Rocker Clip Images
