pe8ainontas stin ptolemaida... Îομίζω πως ακοÏω, τον ήχο της φωνής σου, κάποτε χόÏευα μαζί σου, κάτω απ' τον ήλιο Ï„Îτοιο φως, θυμάμαι πώς κοιτοÏσες πώς μου 'λεγες ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...Îομίζω πως ακοÏω, φωνÎÏ‚ από Ï„' αστÎÏια, Ï€ÎÏασαν τόσα καλοκαίÏια, χωÏίς να καταλάβω πώς, ανατινάζεται το φως, τις ΚυÏιακÎÏ‚ τα μεσημÎÏια... ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...ΘÎλω να ζήσω στ' αλήθεια Îστω μια φοÏά, να ταξιδÎψω στ' αλήθεια Îστω μια φοÏά, να δω στα μάτια την τίγÏη που όλο με κοιτά, μÎσα απ' τα φώτα αυτής της πόλης που σκοτώνει για λεφτά, που με σκοτώνει από αγάπη, όπως με σφίγγει όταν ξυπνάει, ÏστεÏα κλαίει μ' αγκαλιάζει και μου λÎει ΠΑΡΕ ΜΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ...ΠάÏε με στη χώÏα που χοÏεÏουν όλοι, όλη όλη μÎÏα! ΠάÏε με στη χώÏα που χοÏεÏουν όλη μÎÏα! Îομίζω πως ακοÏω, φωνÎÏ‚ από Ï„' αστÎÏια... φωνÎÏ‚ από Ï„' αστÎÏια... Îομίζω πως ακοÏω, φωνÎÏ‚ από Ï„' αστÎÏια...