Hayata gösterdigin farkli yüzüne carpmasin bütün boyun eymelerin... Sonunda kanamamak icin yirt baskalarinin düsüncelerini,esir gibi yasamaktansa...Hayat filminin senaryosunu yazmaya basladiginda olusur damarlarin. Içinden akan kan gibi geçer ömrün. Kirmizisi gibi soludugun havadaki ayri dünyalar hatirlatir sana bin bir rengi,gölgeyi,boslugu… Hos bir renk aldatir seni. Ters yüz ettiginde görürsün gölgeyi! O zaman anlarsin belki gerçekleri… Gözlerinde gördüklerini okudugumda anladim saygiyi,degeri...Bunlari ne kadar umursadiginizi... Farkinda olmadiginiz dünyalarin kafanizdaki çarpikligini yayiyor etrafa düsünceleriniz. Tek bir renk gibi , sadece gözlerinin gördügünü…Dilinizden anlamak zor geliyor! Baktigin tek kapidan gördüklerini yorumlamissin bir ömür. Güçsüzlügünün izindeki diger kapilar? Zorladin mi onlari? Ardindakiler hiç mi düsndürmedi o kusbeynini!!! Belki bir fiyatin var ama degerin yok kimsenin gözünde! Baskalarina göre gerçek olanin içinde kaybolup gidiyorsunuz.Baskalarinin düsünceleri önceliginiz olmus ,kendini de baskalarini da aldatmissin hep.Yapmacikliginizda kaybolmus kisiliginiz. Koca bir düzmeceymis meger hayatiniz. Içinden çikilmaz bir hal aldirmissiniz. Kendi gerçegini göstermenin kayiplarini görüyorum baktikça. Gercekleri görürken ilerlemeye calisiyorum hayat yolunda. Ayagima batan dikenler burkuyor içimi. Biliyorum ki suçlu ben degilim!... Karanligin isigi aliyor gözümü. Kaybolup gidiyorum boslukta düsercesine Ve her defasinda biraz daha kapaniyor içim içime! Kaniyor artik beynimde... Sona erdigini bilmek istiyorum hayatin. Gercek huzuru bulmanin umuduyla... Anlamlandiramadikça karmasiklasiyor hersey, agladiktan sonra gülmek gibi…