Bazen insan içtiği sigaranın damarlarındaki herr kan hücresini parcalayarak dişari ciktigini düşünüyor.Bu da mutlu ediyor.sacma bi gulumseme oluyor o an suratimizda.sonra birden kalkıp ışıklari kapatiyoruz bir daha acmamak üzere,sonsuza kadar,ay ışıgı giriyor odamıza az da olsa,o bile cok parlak geliyor gozlerimize,yakmaya başliyor gözyaşıyla ve acıyla yıkanmiş tenimizi,melancholiyle dolu beynimizi s.kip atmaya başliyor.o zman icimizden cigerlerimizin en diplerinden param parca olmus bedenimizden en derinlerden bizi yerden yere vuran ,gözlerimizi kapatip düşünmemizi saglayan,neden oldu dedirten,bize zayıflık degil bize guc katan gözyaşlarımızın gözlerimizi yırtarcasina dişari cikmasini saglayan,bizi oldugumuz yerde butun acılarımızla bırakan ama sadece yanımızda kendisi olan o ses cıkıyor ortaya,o cok sevdigimizin soyledigi doom metalin sesi...hayat en güzel nasıl olurdu deseler,hepsinin amna koyim derdim.nefes almak bile artık acı verirken ,gecmişte yenilen kazıklar agzımızdan tekrar tekrar cıkıp durmadan götümüze girmeye devam ederken,yaptıklarımıza karşi yapılanlar koca bir SIFIRKEN ,hayat nasıl daha güzel olabilirki.hayat en güzel damarlarımdaki alkol oranı kanı gecmeye başladigi zaman ,sessizce yaktığım sigaradan bi kac fırt cektikten sonra sandelyemde oturup bileklerimden akan kanın oluşturdugu sayfada onun yuzunu görürken olurdu.arkada sevdigim bi şarki calsa daha guzel olurdu dimi? MyGen Profile Generator