Mr double B

Mr double B The BoomBap!!! Het verhaalDit is de cd die ik altijd wilde maken, en omdat ik een artiest ben kan ik mijn omgeving, tijd, situaties, en gevoelens niet negeren. Ik kwam en voelde mij meer 10 km/h in die periode, 2006. Ik voelde me lomerig, had nergens zin in. Het lag in de bedoeling een vervolg te geven aan de 10 km /h-cd aangezien er nog inkt lekte uit mijn pen en ik was reeds eraan begonnen. Die cd zou heten: Zanderover, een soort afsluiting van dat hoofdstuk. Ik heb dat gevoel niet genegeerd, aangezien er nog wat restjes op deze cd zitten, maar het zat niet in me om wederom een 10 km/h-cd te maken 2007 was een te goed jaar met nieuwe hoop voor wat komen zou. Ik voelde mij weer vrij om te rappen en te schrijven --wel op een geheel andere manier met andere tactieken-- maar het liefst in de meest originele vorm van rap THE BOOMBAP. Ik zou liegen als die titel niet een samenhang had met mijn eigen radioprogramma op de SRS 96.3 FM genaamd The Boombap Friday Night Groove. Zo een cd zou ik graag willen wegluisteren van een artiest vandaar,de naam THE BOOMBAP!!!Beginnend met de INzanTeROver geef ik toe niet alles eruit te hebben gehaald om de 10 Km/h-cd adequaat te promoten, maar mijn invloed op het spel in het geheel, wat een niet te onderschatten rol moet wezen, is tevens de reden dat ik doorga met rappen.Ik heb me voorgenomen mij niet in te laten met mensen hun meningen omtrent mijn status als zijnde lid van Lyrical Forces. Grappig wel, altijd als diezelfde mensen voor je staan en je geen M.O.E.R. uit ze hoort. Na al die jaren in dit spel te hebben gezeten, leer je wel dat men je geen dag in het jaar gunt om je stuf te doen, wat op zich geen probleem is. De enige manier hoe ik hiermee heb kunnen omgaan, is door de confrontatie aan te gaan en niet terug te trekken, wat ik mijn Gunning……!! noem.Neo-soul vereist een speciale mindstate dus het was een no-brainer om D’Orpheous Miles erbij te halen om mijn gedachtegang te bewandelen. Het liefst als de ogen gesloten zijn, zie je nou net wat je niet ziet als je ze geopend houdt, zoals ik belicht in Drive Slow.Wat ik in al die jaren heb geleerd, is dat er geen automatisme is wat de promotie van muziek betreft, maar dat je hier en daar wel wat kneepjes leert. Dus mijn attitude dit keer is Focus, doe wat je kan in een wip en bedenk dat nou net wat onmogelijk lijkt, niet blijkt.Ik ben geen allesweter, niet te vergelijken met mijn alias de beter-weter, maar waar ik kennis van heb opgedaan deel ik met mijn mederappers, gratis. Rijk word ik er niet van dus noem me de Armoedzaaier.Over zaaien gesproken: wanneer je misoogst,wat doe je wanneer de gelegenheid zich voordoet om te scoren, maar dat het wordt onderbroken? Wat zou moeten resulteren in een lange, romantische “met zijn 2en alleen thuiszijnde avond” wordt jammer genoeg een Vlugg-skit-ertje.Als ik het zeggen mag, de beste vrouwelijke MC in Suriname is ongetwijfeld Sammy D,bij wie ik de kans de vorige keer was misgelopen om haar te strikken. Dit keer is het me echter wel gelukt. Ze is gruwelijk achter de mic en heeft als ikzelf het Vermogen elke tegenstander kaal te kammen.Op De Bodem Van De Oceaan bewijst dat ik één van de meest creatieve rappers ben in Suriname. Een verhaal dat ik me bevind op de bodem van de oceaan op zoek naar de “kleine” zeemeermin en verschillende bekende figuren tegenkom op weg naar mijn bestemming. Dit nummer geeft een leuke, zeer interessante en zeker humoristische wending aan de hele cd. Kenners van zulke nummers zullen mijn shoutout aan het begin van mijn tekst aan de Ghostface Killah wel op prijs stellen. En om het geheel nog iets extra’s te geven, heb ik onze eigen meer-dame gevraagd. Juist ja Janice, de jongedame met een zwoele stem.Na mijn eerste solo merk je al te gauw wat live wel of niet werkt en hoe je de structuur van tekst moet opbouwen opdat ‘ie het gewenste effect heeft. Dus Vijf Om Te Klappen mag geïnterpreteerd worden als de 2008 versie van “Klappe in de handen”.Het was mijn eerste dag in Nederland dat ik mijn haatliefdesverhouding moest verwerken en besefte dat de velen die ik liefheb en kwijtraakte (lees: die naar Nederland vertrokken) in die korte periode nooit allemaal zou kunnen opzoeken. Wel, je zult er versteld van staan van wat er allemaal mogelijk is als men zich voor je inzet. Het was een geweldige tijd, toch trok iets me steeds weer richting Suriname. Mijn gehele vakantie zat ik daar wachtend op mijn Vluchtterug.Lang leve THE BOOMBAP!!! en DAT het zich mogen uiten op welke manier dan ook, dat waneer je weer voet zet in Suriname je er niet aan kan ontkomen om je even af te vragen hoever we niet zouden kunnen zijn qua hiphop. Er is hoop en DAAR streven we naar, elke dag, we geven iets op, iemand moet opofferen om een doel te bereiken en we zijn bereid dat te doen. Laten we niet doen alsof we het gevoel zijn vergeten. Het gevoel van toen we verliefd werden op hiphop, haar tot onze eigen suri-hiphop maakte. Dat gevoel mogen we nimmer kwijtraken. Ik sta er gelukkig niet alleen voor, Kwasie en Tatoo helpen me bij deze en wie beter ons te vergezellen dan de talentvolle Janice. Dit is ons leven, hiphop, Wat er ook gebeurt!!!