ﺗﻬﺮﺍﻦ ( T E H R A N )

I'd like to meet:

.. .. تهران
بزرگ‌ترین شهر و پایتخت کشور ایران با جمعیت ۷٬۷۹۷٬۵۲۰ نفر است که به همراه توابع خود(استان تهران)،
جمعیتی برابر ۱۳,۴۱۳,۳۴۸ نفر دارد
.ساختار اداری ایران در تهران متمرکز شده‌ است. سطح شهر تهران به ۲۲ منطقه شهرداری بخش شده‌ است. نماد شهر تهران برج و میدان آزادی (شهیاد پیشین) است و هم‌اکنون برج دیگری به نام «میلاد» آماده بهره برداری است که آن هم به عنوان یکی از نمادهای تهران حساب می شود
.مطابق رده‌بندی سال ۲۰۰۷، تهران در بین ۱۴۴ شهر در جهان، ۱۲۵مین شهر گران حساب می‌شود
جغرافیای منطقه تهران
شهر تهران از نظر موقعیت جغرافیایی در ۵۱ درجه و ۰۸ دقیقه , تا ۵۱ درجه و ۳۷ دقیقه طول شرقی و ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه تا ۳۵ درجه و ۵۰ دقیقه عرض شمالی قرار گرفته‌است و ارتفاع آن از ۱۷۰۰ متر در شمال به ۱۲۰۰ متر در مرکز و بالاخره ۱۱۰۰ متر در جنوب می‌رسد. تهران در پهنه‌ای بین دو وادی کوه و کویر و در دامنه‌های جنوبی البرز گسترده شده‌است. از سمت جنوب به کوه‌های ری و بی‌بی‌شهربانو و دشتهای هموار شهریار و ورامین و از شمال به واسطه کوهستان محصور گردیده‌است و کلاً می‌توان این شهر را به سه منطقه طبیعی تفکیک نمود :
-کوهستانهای شمالی تهران که بلندترین قله این کوهستان، توچال، با ۳۹۳۳ متر بر تمام فضای شهر مشرف است. -دومین منطقه، دامنه‌های البرز است که به تپه ماهورها و دره‌های اوین، درکه، نیاوران، حصارک و سوهانک منتهی می‌شود و همواره خیل عظیمی از جمعیت را بسوی خود فرامی‌خواند. -منطقه سوم دشتی است که قسمت اعظم شهر تهران بر آن گسترده شده‌است و دارای شیب ملایمی با جهت شمالی- جنوبی است .
از نظر آب و هوایی، تهران غیر از نواحی کوهستانی شمال که اندکی مرطوب و معتدل است کلاً گرم و خشک می‌باشد و حداکثر دمای ثبت شده آن ۷/۳۸ و حداقل آن ۴/۷- و متوسط سالانه حدود ۱۸ درجه سانتیگراد ثبت شده‌است (۱۳۷۶). فصل سرما در تهران معمولاً از آذرماه شروع می‌شود و بیشترین دمای سال را در مرداد ماه شامل می‌باشد. کوه‌های اطراف تهران مانع بسیار مؤثری در نفوذ توده هواهای مختلف هستند بدین لحاظ هوای تهران آرامش و سکون بیشتری از مناطق مجاور خود دارد به عبارت دیگر واقع شدن کوهستان از سمت شمال و دشتهای حاشیه کویر از سمت جنوب و جنوب شرقی سبب ایجاد یک جریان خفیف و آهسته هوا از دشت به کوه در طی روز و از کوه به دشت در طول شب می‌گردد .
میزان بارندگی در سطح شهر تهران عمدتاً کم بوده و به مقدار ۸/۲۴۵ میلیمتر در طی سال اندازه گیری و تعداد روزهای یخبندان آن نیز ۳۶ روز در سال ثبت شده‌است (۱۳۷۶).
شهر تهران به وسیله دو رودخانه اصلی کرج و جاجرود و به همراه تعدادی رودخانه‌های فصلی دیگر مشروب می‌گردد، در واقع حد طبیعی فضای جغرافیایی تهران به واسطه این دو رودخانه مشخص می‌گردد.
رودخانه کرج پرآب‌ترین رود دامنه‌های جنوبی البرز است که از باران‌های فصل سرد و ذوب برف‌های مناطق کوهستانی تأمین می‌شود و در ۴۰ کیلومتری غرب تهران از کانون آبگیر خرسنگ کوه سرچشمه می‌گیرد و رودخانه جاجرود از کوه‌های کلون بسته که جزء بلندی‌های خرسنگ کوه‌است سرچشمه گرفته و این دو رود مجموعاً قسمت عمده آب مصرفی شهر تهران را تأمین می‌نمایند. تهران به رغم داشتن منابع آبی فراوان به دلیل رشد جمعیت و کمی بارندگی در برخی دوره‌ها با مشکل کمبود آب روبرو بوده‌است.
شهر تهران از نظر زمین لرزه جزء مناطق پرزیان (۸ تا ۱۰ درجه مرکالی) بشمار می‌آید.
تاریخچه تهران
تا پیش از کشف تمدن قیطریه و همچنین کشف آثاری در تپه‌های عباس آباد، گمان می‌رفت پیشینه تاریخی این شهر به همان آثار یافت شده در حوالی شهرری محدود می‌شود، ولی اکتشافات باستان‌شناسی در تپه‌های عباس آباد، بوستان پنجم خیابان پاسداران و دروس، نشان داد تمام آبادی‌های ناحیه تاریخی قصران، دوره‌ای درخشان از استقرار اقوام کهن و خلاقیت‌های فرهنگی را پشت سر گذارده‌اند.
پس از حمله مغولان به ری و تخریب این شهر، تهران بیش‌ از پیش رشد یافت و عده‌ای از اهالی آواره ری را نیز در خود جای داد و مساحتش در این دوران به ۱۰۶ هکتار رسیده بود.
نخستین بار، شاه طهماسب اول صفوی در ۹۴۴ هجری قمری هنگام گذر از تهران باغ و بوستان فراوان این شهر را پسندید و دستور داد تا بارو و خندقی به دورش بکشند، این بارو که ۱۱۴ برج به عدد سوره‌های قرآن و چهار دروازه رو به چهار سوی دنیای پیرامون داشت، از شمال به میدان توپخانه و خیابان سپه، از جنوب به خیابان مولوی، از شرق به خیابان ری و از غرب به خیابان وحدت اسلامی (شاپور) محدود می‌شد، مساحت تهران در این دوران به ۴۴۰ هکتار رسید.
در دوره شاه عباس اول (۱۰۳۸-۹۹۶ هجری قمری) پل، کاخ و کاروانسراهای زیادی بنا شد، دربخش شمالی برج و باروی شاه تهماسبی، چهارباغ و چنارستانی ساخته شد که بعدها دورش را دیواری کشیدند و به صورت کاخ (کاخ گلستان) و مقر حکومتی درآوردند.
در دوره حکومت آقا محمدخان قاجار، تهران به پایتختی برگزیده شد، روز یکشنبه ۱۱ جمادی الثانی ۱۲۰۰ هجری قمری هم‌زمان با عید نوروز آغا محمد خان قاجار در خلوت کریم خانی تاج سلطنت ایران را بر سر گذارد و تهران را به عنوان پایتخت این کشور معرفی کرد
نام تهران
در مورد وجه تسمیه نام تهران اختلاف نظر زیادی وجود دارد، پاره‌ای پژوهشگران «ران» را پسوندی به معنای دامنه گرفته‌اند و شمیران و تهران را بالادست و پایین دست خوانده‌اند و برخی تهران را تغییر شکل یافته «تهرام» به معنای منطقه گرمسیر دانسته‌اند، در مقابل شمیرام یا شمیران که منطقه سردسیر است و همچنین عده‌ای بر این باورند که سراسر دشت پهناوری که امروز تهران بزرگ خوانده می‌شود در میان کوههای اطراف، گود به نظر می‌رسید و بدین سبب «ته ران» نام گرفت
دیدنی‌ها
سر در باغ ملی شمس العماره، برج طغرل، کاخ گلستان، سر در باغ ملی، صاحب قرانیه، دروازه دولت، بازار تهران، بی‌بی شهربانو و.... بخشی از دیدنی‌های تهران هستند که برای عموم بازدید از آنها آزاد است.
موزه‌های ایران باستان، ایران اسلامی، مردم شناسی، فرش، هنرهای معاصر، صنایع دستی، آبگینه، کتابخانه و موزه ملک و حیات وحش و بسیاری از موزه‌های دیگر تهران از جذابیت‌های آن به شمار می‌آیند. از تماشاگه‌های تاریخ، پول، و زمان نیز می‌توان به عنوان دیدنی‌های تهران یاد کرد.
همچنین از نظر مذهبی آرامگاه عبدالعظیم در شهر ری امامزاده صالح در تجریش، امامزاده داوود در شمال کن و همچنین آرامگاه آیت الله خمینی مورد توجه بسیاری از بازدیدکنندگان و زائرین داخلی و خارجی قرار دارد.
مسیر خیابان پردرخت ولی‌عصر که از طولانی‌ترین خیابان‌های تهران است به عنوان یکی از معابر دیدنی شهر به‌شمار می‌آید. شهرداری تهران در سال ۱۳۸۶ پیاده‌روهای این خیابان را از پل تجریش تا میدان راه آهن بازسازی کرده تا جایی برای قدم زدن باش
امکانات شهر
یک مرکز اداری-تجاری در میدان آرژانتین تهران (خیابان بخارست).
بوستان‌ها
برپایه آمار رسمی حدود ۷۳۹ بوستان فعال در تهران وجود دارد که بیش از ۱۲٫۵۳۴٫۲۸۳ مترمربع از سطح تهران را اشغال کرده‌اند. بیش از ۷۱ فرهنگسرا و خانه فرهنگ و همچنین ۳۳ موزه در سطح شهر تهران به فعالیت مشغولند که همه روزه تعداد کثیری را بسوی خود جلب می‌کنند.
مکان‌های مذهبی
در تهران اماکن متبرکه متعددی نیز وجود دارد. افزون بر مسجدها و تکیه‌های معروف و همچنین وجود ۳۶ امامزاده در تهران و پیرامون آن باعث شده تا تعداد دیگری از جمعیت چند میلیونی این شهر را به سوی خود بکشاند.
شهر تهران دارای جمعیتی بالغ بر ۶٫۷۸۵٫۸۴۵ نفر در سال ۱۳۷۵ و حدود ۸۶۴ کیلومترمربع مساحت می‌باشد که از دیدگاه تأمین نیازمندیها و اداره بهتر شهر به ۲۲ منطقه شهرداری تقسیم شده‌است که هر کدام از شهرداریهای مناطق به مسائل و مشکلات ناحیه‌ای خود می‌پردازند. این شهر به واسطه داشتن شبکه مخابراتی گسترده دارای نواحی هفتگانه می‌باشد.
فرودگاه‌ها
شهر تهران دارای دو فرودگاه بین‌المللی است:
* فرودگاه بین‌المللی مهرآباد که نخستین فرودگاه بین‌المللی تهران است. در چند سال اخیر افزایش خطوط به سایر نقاط جهان چشمگیر بوده‌است.[نیاز به ذکر منبع] * فرودگاه بین‌المللی امام خمینی نیز با وسعتی بالغ بر ۱۵ میلیون مترمربع در ۳۵ کیلومتری جنوب غربی تهران واقع شده‌است و دارای ظرفیت ۵/۷ میلیون مسافر در سال می‌باشد.
پایانه‌های مسافربری
* پایانه مسافربری شرق در خیابان دماوند
* پایانه مسافربری غرب در خیابان آزادی
* پایانه مسافربری آرژانتین در میدان آرژانتین
• پایانه مسافربری جنوب
•
راه‌آهن
شبکه خطوط راه آهن محورهای ارتباطی دیگری می‌باشند که از نظر حجم مسافر و حمل و نقل کالا به کلیه نقاط ایران درصد بالایی را به خود اختصاص داده و همچنین خطوط سراسری تهران- اروپا نیز از مبدا تهران فعالیت گسترده‌ای دارد.
بزرگراه‌ها
در سالهای اخیر با احداث گذرگاه‌ها و بزرگراه‌های کمربندی تازه‌ساز (بویژه بزرگراه‌های نیایش و تهران-پارچین) رشد چشمگیری داشته‌است. یکی دیگر از طرحهای اجرایی جهت سرعت بخشیدن به حمل و نقل درون شهری ایجاد خطوط ویژه اتوبوسرانی برقی است که در حال حاضر خط امام حسین- ترمینال شرق فعالیت دارد و خط دوم آن در آینده نزدیک مورد بهره برداری قرار خواهد گرفت که میدان امام حسین را به میدان خراسان متصل خواهد کرد. طرح ترافیک طرح جامع دیگری می‌باشد که برای کاهش بار ترافیکی در محدوده مرکزی شهر تهران از ساعات ۳۰/۶ تا ۵ بعدازظهر در اجرا می‌شود و حدود ۳۳ کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد.
متروی تهران
بهره برداری از قسمت‌هایی از خطوط ۱، ۲ و ۵ متروی تهران طی سالهای ۱۳۷۸ تا ۱۳۸۰ آغاز شده و قسمتی از وظیفه جابجایی مسافران درون شهری و برون شهری (تهران- کرج) را به عهده گرفته‌است.
متروی تهران به مجموعهٔ قطارهای شهری تهران و همچنین «سازمان قطار شهری تهران و حومه» گفته می‌شود. تا تابستان ۱۳۸۶ (ژوئیه ۲۰۰۷ م.) این قطارها در سه خط اصلی در حال تردد هستند و دو خط دیگر نیز در حال احداث است. یکی از خطوط فعال بین‌شهری (میان کرج و تهران) و بقیه درون‌شهری هستند. تا پایان سال ۱۳۸۵ مسافت خطوط متروی بهره‌برداری‌شده برابر ۹۰ کیلومتر بوده‌است.]
اگرچه طرح‌های اولیه متروی تهران در پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ ریخته شد، اما بطور رسمی از سال ۱۳۷۷ (۱۹۹۹ م.) شروع به کار کرد. نخستین مسیر فعال، مسیر شماره ۵ مترو بود که بین تهران و کرج مسافر جابه‌جا می‌کرد.
از اواخر سال ۱۳۸۵، با افزایش مسافران و تعداد قطارها، بخشی جهت بهره‌برداری از بدنهٔ اصلی سازمان قطار شهری تهران و حومه جدا شده و با عنوان «شرکت بهره‌برداری راه‌آهن شهری تهران و حومه» به کار خود ادامه می‌دهد.
پارک‌های جنگلی مهم در تهران
نمایی از شهرک غرب... تهران دارای فضای سبز زیبایی در اطراف بزرگراه‌هایش است.
نمایی از شهرک غرب... تهران دارای فضای سبز زیبایی در اطراف بزرگراه‌هایش است.نام پارک مساحت (متر مربع) منطقه
آزادگان ۳۰۰۰۰۰ ۴
پردیسان ؟ ۲
توسکا ۳۰۰۰۰۰۰ ۱۵
چیتگر ۱۴۵۰۰۰۰ ۲۲
سرخه حصار ۸۵۰۰۰۰۰ ۱۳
فرحزاد ۶۰۰۰۰۰ ۱
لویزان ۱۱۰۰۰۰۰۰ ۴
مناطق شهری
مناطق شهری تهران Olympijské kruhy
شهر تهران به ۲۲ منطقه شهرداری بخش شده است:
منطقه ۱ شهر تهران، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ‌۷، ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷، ۱۸، ۱۹، ۲۰، ۲۱، ۲۲
محله‌ها
محلات شهر تهران مجتمع مسکونی اسکان
تهران قدیم
ارگ | اودلاجان | بازار | پاچنار | پاقاپق | پامنار | چاله‌حصار | چاله‌میدان | خانی‌آباد | درخونگاه | دروازه قزوین | سرپولک | سنگلج | صابون‌پزخانه | قنات‌آباد | گار ماشین | گود زنبورک‌خانه | گود عرب‌ها | لاله‌زار
محلات امروزی
آجودانیه | احتسابیه | احتشامیه | احمدیه (بالا و پائین) | اختیاریه | اراج | آریاشهر (صادقیه) | آزادشهر | ازگل | اسدآباد | اسفندیاری | اسلام‌آباد | اسماعیل‌آباد | اصفهانک | افسریه | اقدسیه | اقدسیه (شهرری) | الهیه | امامزاده‌قاسم | امانیه | امیرآباد | امیریه | اندیشه شمالی | اوین | اکبرآباد | باروت‌کوبی | باغ آذری | باغ صبا | باغ فردوس | باغ فیض | بریانک | بهجت‌آباد | پاسداران | پل رومی | پونک | پیکان‌شهر | تجریش | ترک‌آباد | تهرانپارس | تهرانسر | تهرانسر شرقی | تهرانسر غربی | تهران‌نو | تهران‌ویلا | جاویدآباد | جعفریه | جلالیه | جماران | جمالیه | جمشیدیه | جنت‌آباد | جوادیه | جوانمرد قصاب | جی | چالهرز | چشمه‌علی | چهارصددستگاه | چیذر | حسن‌آباد | حسن‌آباد جنوبی | حشمتیه | حصارک | حکیمیه | خانی‌آباد | خاک‌سفید | خزانه بخارایی | خلازیل (خورآذین) | خوردین | دارآباد | داودیه | دربند | درخونگاه | دروس | درکه | دریان‌نو | دزاشیب | دوشان‌تپه | دولاب | دولت‌آباد (شهرک امام خمینی) | ده ونک | دهکده المپیک | دیلمان شمالی | دیلمان جنوبی | رحمان‌آباد | زعفرانیه | زورآباد | زهتابی | زِیبادشت بالا | زیبادشتک | زیباشهر | سامیان | سرآسیاب مهرآباد | سرتخت | سرخه‌حصار | سعادت‌آباد | سعدآباد | سلیمانیه | سوهانک | سید خندان | شادآباد | شمس‌آباد | شمیران‌نو | شهاب‌شهر | شهرآرا | شهران | شهرک غرب | شیان | صاحبقرانیه | صالح‌آباد شرقی | صالح‌آباد غربی | صددستگاه | ضرابخانه | طرشت | عبدالله‌آباد (شهرک رسالت) | عباس‌آباد | عرب‌آباد | فرح‌آباد | فرحزاد | فرمانیه | فهیم‌آباد | فیشرآباد | قاسم‌آباد | قزل‌قلعه | قصر فیروزه | قلعه ارامنه | قلعه‌مرغی | قلهک | قنات کوثر | قیطریه | کاروان | کاشانک | کاظم‌آباد | کالاد | کامرانیه | کاوسیه | کریم‌آباد | کَن | کهک | کیان‌شهر | گلاب‌دره | گلستان | گلشهر | گیشا (کوی نصر) | لارک | لویزان | مبارک‌آباد | مجیدآباد | مجیدیه | محمودیه | مسگرآباد | مشیریه | ملک‌آباد | منصورآباد | منظریه | منیریه | مهرآباد | مهران | نارمک | نازی‌آباد | نعمت‌آباد | نوروزآباد | نیاوران | نیروی‌ هوایی | وحیدیه | وسک | وصفنارد | ولنجک | ولی عصر | ونک | ویلاشهر | هاشم‌آباد | یاخچی‌آباد | یافت‌آباد | یوسف‌آباد

شهرکها۲۲ بهمن | ابوذر | آپادانا | احمد خمینی | آزادی | آزمایش | استاد مطهری | استقلال | آسمان | البرز | المهدی | امام خمینی | امید | امیرالمؤمنین | امیرکبیر | انصار | انقلاب | اکباتان | بستان | بعثت | بوعلی | بهرود | بهمن | پارس | پاس | پاسداران | پرواز | تأمین اجتماعی | تختی | جوادالائمه | چشمه | چیتگر شمالی | خرمنکوب | خودروسازان | دانش | شهرک دانشگاه تهران | دریا | دژبان | راه‌آهن | ژاندارمری | سئول | ساحل | سجاد | سجادیه | سرتیپ رسولی | سعیدیه و حمیدیه | سلیمانیه | شهرک سینمایی غزالی | شاهد | شاهین | شریعتی | شریف‌آباد | شهرداری | شهید باقری | شهید باهنر | شهید بهشتی | شهید چمران | شهید کمالی | حکیمیه | صاحب‌الزمان | شهرک صدرا | صنایع چوب | طالقانی | شهرک غرب | فاطمیه | فجر | فرهنگیان | فلزات | قائم | قدس | کارمندان | کارمندان دولت | کاظمیه | کلاهدوز | کیان‌شهر | گلستان | گلشهر | شهرک گل‌ها | لاله | مبعث | محلاتی | مسلمین | مسیح‌آبادی | مطهری | میلاد | نفت | نیروی هوایی | والفجر | وصال | ولی عصر | هما | هواپیمایی کشور
کوی‌ها

کوی ۱۷ شهریور | کوی ارم | کوی ارمکان | کوی آزادی | کوی افسریه | کوی الهام | کوی بانک سپه | کوی بیمه | کوی دانشگاه | کوی زینبیه | کوی سازمان برنامه | کوی سیزده آبان | کوی سینا | کوی فراز | کوی فردوس | کیهان | کوی مهرآباد | کوی مکانیر | کوی نوبنیاد | کوی نورآلودگی هوا و طرح زوج و فرد
آلودگی هوا در تهران.
ارائه یارانه سوخت و تعرفه بالای گمرکی بر خودروهای وارداتی به ایران و در نتیجه افت کیفیت تولیدات خودرو از یک سو و محصور بودن در بین کوه‌ها از ۳ طرف از سوی دیگر موجب شده که تهران به شدت دچار مشکل آلودگی هوا باشد. آلودگی هوا به تنهایی در شهر تهران روزانه حدود ۳۰ نفر را مستقیماً به کام مرگ می‌فرستد.. این موضوع به دفعات باعث شده تا مسئولان مجبور به تعطیلی مدارس یا تعطیل رسمی شهر شوند آلودگی هوا در تهران موجب کاهش میانگین ضریب هوشی کودکان، افزایش درصد سقط جنین، کاهش طول عمر، خستگی زودرس و عوارض دیگر می‌گردد.
بنابر نظر برخی از کارشناسان محیط زیست، نخستین زنگ خطر جدی درباره آلودگی هوای تهران در سال ۱۳۷۴ به صدا درآمد، در آن هنگام نزدیک به یکصد نفر از کارشناسان و مدرسان حوزه‌های مرتبط محیط زیست، جغرافیا و شهرسازی در پی نشستی در سالن اجتماعات پارک شهر، متنی موسوم به بیانیه «هوای تهران ۷۴» منتشر کردند که در آن برای نخستین بار از آلودگی هوای پاییتخت به عنوان یک «بحران ملی» که راه مقابله با آن «عزم ملی» است، نام برده شد.
این بیانیه عمدتاً بر آثار بهداشتی و بیماری‌زای آلودگی هوا تاکید داشت و نویسندگان آن کوشیدند بر این نکته پافشاری کنند که یکی از علل بیماری‌هایی همچون افسردگی، اضطراب و انواع ناراحتی‌های تنفسی در تهران، آلودگی هوا است و این پدیده را می‌بایست از جمله عوامل قابل توجه مرگ و میر در تهران به شمار آورد.
البته، این بیانیه آنقدر بازتاب نیافت که بتوان تصور کرد که همه فعالیت‌های بعدی مقابله با آلودگی هوا در تهران را مورد تأثیر خود قرار می‌دهد، البته سه سال بعد از صدور بیانیه «هوای تهران ۷۴» توسط «جایکا» (کنسرسیومی از مشاوران بین‌المللی که با محوریت کارشناسان ژاپنی طرح جامع برای کاهش آلودگی هوای تهران را تدوین کردند)، مرگ بین ۷ تا ۹ هزار نفردر تهران - تقریباً هر ساعت یک نفر- بر اثر آلودگی هوا اعلام شد.
بنابر گزارش سازمان‌های مسئول، در بیش از دویست روز از ایام سال غلظت ذرات معلق آنچنان بالا است که گستره دید کامل را به کمتر از پانصد متر کاهش می‌دهد. به همین دلیل ساکنان محدوده دو سوم جنوبی شهر، اغلب تصویر محو و کدری از توچال را می‌بینند. از یک سوم بالای شهر هم دو سوم جنوبی آن به زحمت دیده می‌شود، اغلب هم این بخش از شهر در هاله‌ای از مه-دود خاکستری غرق است و میزان آلودگی در مواقعی از سال به حدی می‌رسد که سازمان‌های مسئول در کشور آن را در مرحله خطرناک و بحرانی اعلام کرده و خواستار ماندن کودکان، سالخوردگان و بیماران قلبی و تنفسی در داخل منزل می‌شوند.
در شرایطی که آلودگی هوا در تهران در وضعیت ناسالم و یا هشدارآمیز قرار می‌گیرد میزان آلاینده‌ها به ویژه گاز منو اکسید کربن و ذرات معلق موجود در هوا، افزایش می‌یابد و مه-دود غلیظی آسمان شهر را می‌پوشاند.
به همین دلیل موقتاً در تهران، طرح محدودیت تردد خودروها در محدوده اداری - تجاری شهر به اجرا در آمده، به موجب این طرح ورود خودروهای شخصی به این محدوده در ساعات اداری به خودروهای دارای پلاک فرد در روزها فرد و خودروهای دارای پلاک زوج در روزهای زوج محدوده شده‌است.
Tehran

(IPA: [t?eh'??n]; Persian: ????? Tehran), population (as of 2005) 7,314,000 (metropolitan: 12,151,000), and a land area of 658 square kilometers (254 sq mi), is the capital city of Iran (Persia) and the center of Tehran Province.
More than half of Iran's industry is based in Tehran. Industries include the manufacturing of automobiles, electronics and electrical equipment, military weaponry, textiles, sugar, cement, and chemical products. It is also a leading center for the sale of carpets and furniture. There is an oil refinery nearby.
Tehran is a sprawling city at the foot of the Alborz mountain range with an immense network of highways unparalleled in western Asia. It is also the hub of the country's railway network. The city has numerous large museums, art centers, palace complexes and cultural centers.
In the 20th century, Tehran faced a large migration of people from all around Iran including those of ethnic and religious minorities such Azeris, Armenian, Assyrians, Kurds, Mazanderanis, Jews, Bahá'ís and Zoroastrians. The city is filled with historic mosques, churches, synagogues and Zoroastrian fire temples.

History of Tehran
Tehran which today ranks among the large cities of the world, is historically a newcomer among Iran's ancient cities. The oldest record mentioning Tehran, is the book of "tArikhe baghdAd" (Baghdad's History), written in 14 volumes by, Abu-Bakr Ahmad-ibn Ali-ibn SAbet, also known as "khatibe baghdAdi".
Khatib, who died in the latter part of 11th century A.D., in his biography of Mohammed-ibn-HammAd, calls him Abi AbdollAh HAfeze TehrAniye RAzi. Before this, we do not find any mention of Tehran in any written document; after this some scant mentions of Tehran are made in connection with its affluent agricultural products, specially its pomegranates. The first geographer who writes attentively about Tehran, is ShahAb-od-din Abu AbdollAh (Yaghoote Hamavi), who lived around 13th century A.D. In his book Mo'jam-ol-BoldAn he writes;

"Tehran is one of the villages of Rey with rebellious inhabitants. They not only disregard their governors, but are in constant clashes amongst themselves, to the extent that the inhabitants of its twelve quarters cannot visit one another."

He adds that the TehrAnis lived in underground dwellings. His writings have been confirmed by the other geographers of the same period. The onset of the destruction of Rey, first by sectarian schisms and fanaticism in the 12th century, followed by its annihilation in the catastrophic sack by the Mongols in the year 1220 A.D., gave Tehran an opportunity for development and increased its population. Finally in the second half of the 16th century, this green village attracted the attention of Shah TahmAsb I, the Safavid King, who ordered that ramparts be constructed around it (1553 A.D.). From that time Tehran acquired the status of a city and grew systematically. The length of these ramparts was about 6000 paces, and included 114 forts and four gates; these were:

1. Love and Poetry from a Truck in Tehran Iran The shah abdol azim gate ...darvAze shAb dol azim 2. The doolAb gate ...darvAze doolAb 3. The shemirAn gate ...darvAze shemroon 4. The qazvin gate ...darvAze qazvin

Shah AbbAs who set out in the year 1589 A.D., to KhorAsAn to quell the attack of Abdol Mo'men KhAne Uzbak, stopped on his way in Tehran, where he fell ill. This prevented him from reaching KhorAsAn in time and as a result Abdol Mo'men KhAn, looted Mashad, killing a large number of its citizens. It has been mentioned by some sources that for this reason Shah AbbAs felt a distaste for Tehran.
Notwithstanding this, he ordered the planting of a grove of birch trees which later became the Arg of TehrAn. Pietro Della Valle, the Italian traveler who was in Iran in the years 1617/1623 A.D. called Tehran "the birch city", and wrote that if two people held hands they still could not encircle the trunks of these trees.
During the declining years of the Safavid rule a building was erected close to the birch grove on the orders of Shah Safi II, and Shah SoltAn Hossein spent some time there at the end of his reign. After the fall of the Safavids, the AfghAns occupied TehrAn along with other Iranian cities and chose to reside in the TehrAn Arg. After their defeat by NAder Shah, they looted TehrAn before they fled, killing a large number of its citizens.
During the reign of NAder Shah little attention was paid to TehrAn. Later Karim KhAne Zand, in his war against Mohammad Hassan Khane Qajar, chose TehrAn as his military headquarters and the gathering center of his soldiers. He was the first who thought of making TehrAn his capital. The plan reached the stage where in the year 1758 A.D. offices and a harem were built within the Arg which was surrounded by ramparts and moats. The plan to make TehrAn the capital, first thought of by the Zands, was carried out by Agha Mohammad KhAne Qajar, who in the year 1785 A.D., proclaimed it his capital and bestowed on it the title of DAr ol KhelAfeh (the house of the caliphate). During the reign of Fathali Shahe Qajar, TehrAn developed gradually, new buildings were erected and the population increased.
Nonetheless, TehrAn was not a city fit to be the capital. Apart from the royal buildings, dwellings were bad and lacking most urban necessities. Alleys were narrow, dusty and dark in the heat of summer, and full of mud-filled potholes in winter. All travelers and political envoys described this and expressed their dissatisfaction. During the reigns of Mohammad Shahe Qajar and his son NAser-Oddin Shah new developments and buildings slowly appeared and the first planned development was in the year 1867 A.D..

Proud to be Persian Join This Group

Proud to be Persian Join This Group