Yasli kizilderili reisi kulübesinin önünde torunuyla oturmus, az ötede birbiriyle bogusup duran iki kurt köpegini izliyorlardi. Köpeklerden biri beyaz, biri siyahti ve oniki yasindaki çocuk kendini bildi bileli o köpekler dedesinin kulübesi önünde bogusup duruyorlardi.
Dedesinin sürekli göz önünde tuttugu, yanindan ayirmadigi iki iri kurt köpegiydi bunlar. Çocuk, kulübeyi korumak için bir köpegin yeterli oldugunu düsünüyor, dedesinin ikinci köpege neden ihtiyaci oldugunu ve renklerinin neden illa da siyah ve beyaz oldugunu anlamak istiyordu artik. O merakla dedesine sordu: Yasli reis, bilgece bir gülümsemeyle torununun sirtini sivazladi.
- "Onlar benim için iki simgedir evlat" dedi.
- "Neyin simgesi" diye sordu çocuk.
- "Iyilik ile kötülügün simgesi. Aynen su gördügün köpekler gibi, iyilik ve kötülük içimizde sürekli mücadele eder durur. Onlari seyrettikçe ben hep bunu düsünürüm. Onun için yanimda tutarim onlari.
Çocuk, sözün burasinda; 'mücadele varsa, kazanani da olmali' diye düsündü ve her çocuga has, bitmeyen sorulara bir yenisini ekledi:
- "Peki" dedi. "Sence hangisi kazanir bu mücadeleyi?"
Bilge reis, derin bir gülümsemeyle bakti torununa.
- "Hangisi mi evlat? Ben, hangisini daha iyi beslersem!"