De©reten

English? Scroll down!
Een impressie van een fan van het eerste uur:
’s Nachts, als het donker en koud is in Strombeek, brandt er nog licht achter een kelderraam in de Rodepoortstraat. Dan spelen De©reten hun blues weg. Wie even blijft staan luisteren – terwijl de hond tegen de deur pist – hoort een band die geworteld is in rhytm & blues, country en pop uit de jaren ’50. Met de frisse nonchalance van Pavement in zijn hoogdagen. Maar het zijn vooral de teksten (ontroerend en grappig tegelijk) die je doen treuzelen.
De hond staat intussen te flirten met de teef van de dame die naast je is blijven staan. En zij wijst je erop dat de zanger wat wegheeft van Bob Dylan, gesteld dat die Nederlands zou spreken. Ja, maar zijn gitaar klinkt als een kruising tussen Mark Knopfler en Son House.
Dan slaat de pianist het slotakkoord aan, de drummer lacht en de bassist wijst naar twee schaduwen op straat die samen wegwandelen.
Sem
ENGLISH:
An impression of De©reten:
At night, when it’s dark and cold in Strombeek (Belgium), there’s still a light burning behind a cellar window in the Rodepoortstraat. That’s when De©reten are playing the blues. People who stroll a little to listen to the music – while their dog’s peeing on the door – hear a band whose roots can be found in rhytm & blues, country and pop from the 50’s. With a bit of Pavement’s (in their good days) great nonchalance. But it’s mainly the lyrics (moving and humorous at the same time) that make you hold still for a moment.
In the meantime, the dog’s barking up the bitch of the lady that’s come to stand next to you. And she notices that the lead singer’s got a bit of Bob Dylan in his voice, supposing he would speak Dutch. Indeed, but his guitar sounds like a junction between Mark Knopfler and Son House.
Then the pianist hits the final chord, the drummer’s laughing, and the bass player watches two shadows on the street, walking away together.
Sem