Aris

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ, ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΑΤΟ,ΘΑ'ΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ,ΝΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΩ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ,ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΓΛΥΚΕΙΑ, ΦΕΡ'ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ,ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟ ΛΕΥΚΟ,ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΕΛΑΘΩ!!!Στην αθλητική Θεσσαλονίκη του 1914 «γεννιόταν» ένας Αρχαιοελληνικός Θεός. Η 25η Μαρτίου ήταν η πιο αντιπροσωπευτική, συνειρμική ημερομηνία που θα μπορούσε να επιλεγεί για να ξεσπάσει ένας πολιτισμικός, αθλητικός «πόλεμος» στην πόλη.Στο καφενείο του Βότση μια ομάδα ανήσυχων νέων της εποχής αποφάσισαν ότι η φιλήσυχη πόλη θα έπρεπε να λησμονήσει τα μέχρι τότε δεδομένα. Το όνομα του υπό ίδρυση Συλλόγου ήταν Ποδοσφαιρικός Σύλλογος ο «ΑΡΗΣ».Οι 22 νέοι είχαν ως στόχο να αφήσουν παρακαταθήκες επιλέγοντας το συγκεκριμένο όνομα. Ήθελαν να συνδυάσουν άρωμα Αρχαίας Ελλάδας, χρώματα Βυζαντίου, μνήμες της Επανάστασης του 1821. Η πόλη είχε πρόσφατα απελευθερωθεί από τον Τουρκικό ζυγό και βρισκόταν σε φάση αναδημιουργίας σε όλα τα επίπεδα.Η πανηγυρική συνέλευση της 10ης Μαΐου 1915 υπερψήφισε τα 43 άρθρα του ιδρυτικού καταστατικού και πλέον το νέο αθλητικό παιδί της πόλης έβλεπε φως, έκανε τα πρώτα του βήματα.Στην 8ετία (1914-1922) ο ΑΡΗΣ αρκέστηκε σε φιλικούς αγώνες με τα λιγοστά σωματεία της εποχής. Ο πρώτος πρόεδρος στην Ιστορία του ΑΡΗ ήταν ο Μίνως Κυδωνάκης και ακολούθησαν οι Ρωσσιάδης, Πλιάτσικας, Κότσανος. Όλοι τους ανήκαν στην (αρχική) παρέα των 22 που ίδρυσαν τον ΑΡΗ.Καρδιά της Θεσσαλονίκης των αρχών του αιώνα, η Καμάρα, τόπος κατοικίας πολλών εκ των ιδρυτών του Συλλόγου. Τα πρώτα γραφεία του Συλλόγου ήταν ένα δωματιάκι στην εν λόγω περιοχή. Η αναζήτηση γηπέδου για την προπόνηση των αθλητών-ιδρυτών οδήγησε σ’ ένα γήπεδο της Αλιάνς στου Χιρς.O ΑΡΗΣ απέκτησε δικαιώματα χρήσης στο οικόπεδο αλλά η επιθυμία για καλύτερους χώρους μετέφερε την έδρα του ΑΡΗ στο συνοικισμό Δόξα και αργότερα στον ανοικτό χώρο Τρανσβάαλ στη συνοικία του Αγίου Φανουρίου.Ο Σύλλογος μεγάλωνε καθημερινά και όταν ήρθε η στιγμή για τον πρώτο (ανεπίσημο) αγώνα όλοι κατάλαβαν ότι ΑΡΗΣ σημαίνει νίκη. Πρώτο θύμα ο ηρακλής. Το πρώτο γκολ της ιστορίας του ΑΡΗ ο Κάρολος Σαλούστο. Ο Σύλλογος αποκτούσε τα πρώτα ψήγματα φήμης.Αυτό οδήγησε μικρότερους συλλόγους της πόλης να επιθυμούν ενσωμάτωση στον ανερχόμενο Σύλλογο. Το 1919 ο Κώστας Βικελίδης μεταφέρει τους αθλητές της ομάδας «Αστραπή» (που έδρευε μεταξύ Παπάφη και Λεωφόρο Στρατού) στον ΑΡΗ ενώ το 1921 ο Σταύρος Ζώκος τον μιμείται και πράττει το ίδιο με την ομάδα «Κεραυνός» (που έδρευε στην οδό Κιλκισίου).Ο ΑΡΗΣ κυριαρχεί πλέον στην περιοχή που εκτείνεται από την οδό Λεωφόρο Στρατού και φτάνει μέχρι τη Μαρτίου. Η «Αγία Τριάδα» κιτρίνισε. Η μεγάλη ομάδα θα ξεκινούσε τα επόμενα χρόνια την ένδοξη πορεία της.Το 1922 είναι μια χρονιά σταθμός για την Ελλάδα. Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την βίαιη εκτόπιση από τις πατρογονικές εστίες των Ελλήνων, η χώρα υποδέχεται το κύμα των προσφύγων. Ο αθλητισμός είναι μια φυγή από την σκληρή πραγματικότητα.Ο ΑΡΗΣ έδειξε ότι τιμούσε το όνομα του. Νικητής. Το πρώτο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης που διοργανώθηκε το 1923 κατέληξε σε κιτρινόμαυρα χέρια. Ο τίτλος του πρωταθλητή Ελλάδος χάθηκε σε μπαράζ με τον Πειραϊκό Σύνδεσμο.Τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης του 1924 και του 1926 είχαν παρόμοια κατάληξη. Η τροπαιοθήκη γέμιζε.Η ίδρυση της ΕΠΟ και η διοργάνωση του πρώτου πανελλήνιου πρωταθλήματος το 1928 έμελλε να φέρει το πρώτο θρίαμβο εκτός Θεσσαλονίκης. Επί προεδρίας Ελευθερίου Ηλιάδη και τεχνικής καθοδήγησης του αυστριακού Κέσλερ ο ΑΡΗΣ κατακτά το πρώτο πρωτάθλημα που διοργάνωσε επισήμως η Ομοσπονδία.Πρωταγωνιστές ήταν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές της εποχής:Αγγελάκης, Βικελίδης, Οπλοποιός, Καλτέκης, Κατράντζος, Γιακουμής, Νακόπουλος, Παπάς, Μηνασιάν, Ιωαννίδης, Κατσαούνης.Η χρονιά έληξε με ένα δεύτερο θρίαμβο. Το τμήμα πόλο κατέκτησε την πρώτη θέση στο πρωτάθλημα Ελλάδος. Διπλή χαρά. Είπαμε Σύλλογος ο ΑΡΗΣ.Η επόμενη χρονιά (1929) στο ίδιο μοτίβο. Πρωταθλητής Θεσσαλονίκης στο ποδόσφαιρο και πρωταθλητής στο πόλο. Γεννήθηκε για να κατακτά τίτλους.Το 1930 βρήκε το Σύλλογο και πάλι θριαμβευτή. Πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ (για 5η συνεχόμενη χρονιά !!).Το πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου (1930) χάνεται στις λεπτομέρειες αλλά η στεναχώρια καλύπτεται από την κατάκτηση των πανελληνίων πρωταθλημάτων μπάσκετ και πόλο. 4 τρόπαια σε μια χρονιά!Το πρώτο ράφι έχει γεμίσει. Η καρδιά του πρωταθλητή χτυπά σε κάθε ευκαιρία.Το 1931 και πάλι πρωταθλητής Θεσσαλονίκης. Η αρμάδα των Κίτσου-Αγγελάκη δεν έχει αντίπαλο στην πόλη. Η «κίτρινη θύελλα» (ο ΑΡΗΣ ήταν η πρώτη ομάδα που της αποδόθηκε αυτό το προσωνύμιο) προκαλούσε τον πανελλήνιο σεβασμό. Το πανελλήνιο πρωτάθλημα χάνεται για δεύτερη συνεχόμενη φορά (1931).Ο ΑΡΗΣ κατέληξε δεύτερος και τις δυο χρονιές. Χαμένες ευκαιρίες που όμως είχαν και εξωαγωνιστικές αιτίες! Στην προεδρία το Γιάννη Αγγέλου διαδέχεται ο Πέτρος Λούβαρης.Η ομάδα της δεκαετίας του 30 έχει ενισχυθεί με το τρίτο μέλος της οικογένειας Βικελίδη. Ο «Κλεανθίκος», ο επονομαζόμενος «μυζήθρας» ήταν το νέο αστέρι στην ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη. Σε ηλικία μόλις 16 ετών(!) με σωματοδομή υπεραθλητή κάνει την πρώτη εμφάνιση του στα γήπεδα ο μυθικός Κλεάνθης Βικελίδης.Περίπατος στο τοπικό πρωτάθλημα και ευκαιρία για εκδίκηση. Κάποιοι είχαν σχολιάσει άδικα το πρωτάθλημα του 1928 και ο ΑΡΗΣ ήθελε να αποδείξει το αυτονόητο.Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα στην καλύτερη ομάδα της εποχής! Μια ομάδα-φωτοβολίδα σκορπά τον τρόμο. 7-0 τον παο, 7-3 τον ηρακλή, 6-1 τον απόλλων.Το καμάρι της πόλης κερδίσει οριστικά τον πανελλήνιο θαυμασμό. Στην ομάδα του 1928 έχει προστεθεί το καθαρόαιμο που ακούει στο όνομα Κλεάνθης Βικελίδης και έτσι συγκροτείται η τριάδα-θρύλος: Αγγελάκης - Κίτσος - Βικελίδης.Ο πρόεδρος Πέτρος Λούβαρης ανακοίνωνε (με τηλεγράφημα) τα ευχάριστα στην εφημερίδα «Μακεδονικά Νέα» που διηύθυνε! Λίγους μήνες μετά το θρίαμβο ο πρωταθλητής πρόεδρος εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης (Μάρτιος 1933).Ήταν ταυτοχρόνως βουλευτής, διευθυντής εφημερίδας και πρόεδρος στον ΑΡΗ. Ένας «ευπατρίδης» που υπηρέτησε με επιτυχία τον ΑΡΗ.Ο ΑΡΗΣ εκ νέου πρωταθλητής! Τα πανηγύρια για τη νέα επιτυχία ξεσήκωσαν όλη την αθλητική Θεσσαλονίκη! Τα συγχαρητήρια κατέφθαναν βροχηδόν με τηλεγραφήματα από κάθε γωνιά της Μακεδονίας!Τώρα και το Κύπελλο! Εκείνος ο ΑΡΗΣ ήταν οδοστρωτήρας αλλά και αδικημένος από το Σύστημα της εποχής!Ισοπέδωσε τον παο με νέα εφτάρα (7-2),ξεπέρασε τον απόλλων και έφτασε η στιγμή του μεγάλου τελικού.Τόπος διεξαγωγής η Λεωφόρος Αλεξάνδρας. Ήττα με 5-3 και μια χαμένη ευκαιρία για την υπερομάδα. Θα ήταν το πρώτο νταμπλ του ΑΡΗ στο ποδόσφαιρο!Σε επίπεδο τοπικού πρωταθλήματος τα επόμενα χρόνια ο ΑΡΗΣ κυριάρχησε. Είχε με διαφορά την καλύτερη ομάδα. Τα τρόπαια του 1933, 1934, 1935 κατέληξαν στην αδιαμφισβήτητα καλύτερη ομάδα της εποχής. 13 χρόνια(1922-1935) γεμάτα με ατέλειωτους θριάμβους και πανελλήνιες επιτυχίες!Υπέροχοι διοικητικοί ηγέτες (Ηλιάδης, Αγγέλου, Λούβαρης), ποδοσφαιριστές-θρύλοι είχαν διαμορφώσει ένα τοπίο ποδοσφαιρικής κυριαρχίας.Το λυκαυγές της δεκαετίας έφερε ανακατατάξεις και απρόοπτα στον ισχυρό Σύλλογο. Το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1938 ήταν ο επίλογος για πολλούς από τους μεγάλους αθλητές που οδήγησαν σε επιτυχίες το Σύλλογο αλλά και το (απρόοπτο) τέλος της έδρας του ΑΡΗ!Το γήπεδο της Λεωφόρου Στρατού που συνδυάστηκε στη μνήμη των Αρειανών με τα πρωταθλήματα και τις νίκες έπαψε να λειτουργεί. Αιτία ήταν η κατάρρευση τμήματος της ξύλινης εξέδρας λόγω κοσμοσυρροής στον αγώνα με τον ηρακλή!Το ημερολόγιο έδειχνε 27 Νοεμβρίου 1938. Η ιστορική έδρα του ΑΡΗ (στην οποία πρωτόπαιξε το Σάββατο 18 Ιουνίου 1927 με αντίπαλο τη Νόβισαντ και νίκησε με 5-2) πέρασε στην ιστορία!Ο Σύλλογος μετά από 11 χρόνια που έδρευε στο γήπεδο της Λεωφ.Στρατού ήταν αναγκασμένος να φιλοξενείται σε άλλα γήπεδα της πόλης. Αυτό είχε συνέπειες και στις αγωνιστικές του επιδόσεις.Επί προεδρίας Μάνθου Ματθαίου (πατέρα του Φαίδωνα Ματθαίου) έγινε ανταλλαγή της έκτασης της Λεωφόρου Στρατού με τη σημερινή, στην περιοχή Χαριλάου. Μόνο που η εν λόγω έκταση ανήκε στον Επαμεινώνδα Χαρίλαο (την είχε αγοράσει έναντι 5000 χρυσών λιρών !) ο οποίος έπρεπε να αποζημιωθεί.Ο ΑΡΗΣ υποχρεώθηκε να καταβάλει το μυθικό (για τα δεδομένα της εποχής) ποσό των 400.000 δραχμών στον ιδιοκτήτη του οικοπέδου για να περάσει αυτό στην κυριότητα του (1939).Ο Μάνθος Ματθαίου δεν έμελλε να δει το νέο γήπεδο. Έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Θεσσαλονίκης από τους Ιταλούς αλλά η μνήμη του τιμήθηκε με την ονομασία του δρόμου πίσω από τη σημερινή Θύρα 1. Μία ηρωική μορφή για την Ιστορία του ΑΡΗ!Η λήξη του Β παγκοσμίου πολέμου και η επαναλειτουργία των ποδοσφαιρικών πρωταθλημάτων έμελλε να έχει ιστορικό χαρακτήρα. Ο ΑΡΗΣ του Κλεάνθη Βικελίδη, του Βασιλειάδη, του Σιώτη του Νικολαίδη, του Κολωνιάρη είχε ακόμη αντοχές πρωταθλητισμού.Ο ισχυρός προπολεμικός ΑΡΗΣ σε μια τελευταία παράσταση. Περίπατος στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και η ώρα της αναμέτρησης με τους αληθινούς αντιπάλους.Η απρόσμενη ήττα από τον οσφπ στον πρώτο αγώνα πείσμωσε τους ποδοσφαιριστές-νικητές. Η ισοπαλία με την αεκ (1-1) έδειξε το δρόμο. Η άνοδος στη Θεσσαλονίκη των δυο αντιπάλων θα καθόριζε το τελικό νικητή !Η νίκη επί του οσφπ (1-0) με γκολ του Βασιλειάδη έφερε τον ΑΡΗ μπροστά σε μια νέα επιτυχία. Απέμενε μια νίκη επί της αεκ και το 3ο πρωτάθλημα θα ήταν γεγονός. Ο μεγάλος αγώνας είχε προγραμματιστεί για τις 23 Ιουνίου 1946. Στο γήπεδο του αντιπάλου (Συντριβάνι) ήταν γραφτό να σηκώσει ο ΑΡΗΣ το τελευταίο του πρωτάθλημα !Εκείνος ο ΑΡΗΣ είχε το DNA του πρωταθλητή! Με τον πρωταθλητή πρόεδρο του 1928 (Ηλιάδης) ως διοικητικό ηγέτη και την φουρνιά των πρωταθλητών (Κίτσος, Αγγελάκης) στις εξέδρες (ως παλαίμαχοι πια), όλα έδειχναν πρωτάθλημα.Η ομάδα του Διονύση Καλτέκη αδημονούσε για το τρόπαιο! Σάρωσε την αντίπαλο της με 4-1 (Κλεάνθης Βικελίδης 2 γκολ και από 1 Κολωνιάρης, Βασιλειάδης) και το τρόπαιο του πρωταθλητή υψώθηκε στον ουρανό της πόλης.Το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης του 1949 και η εκστρατεία στην Αθήνα για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα (ο Νίκος Καμπάνης κάνει την πρώτη του δυναμική παρουσία οργανώνοντας εκδρομή 2.000 ατόμων με το πλοίο ΤΕΤΗ!) δεν έχει ευτυχή κατάληξη και εκείνη η ομάδα ολοκληρώνει μια περίοδο που γράφτηκε με ανεξίτηλα γράμματα στο βιβλίο της Ιστορίας του ΑΡΗ !Ένας μεγάλος κύκλος (1922-1949) ολοκληρωνόταν με 12 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, 3 πανελλήνια, 3 χαμένους τελικούς κυπέλλου, νίκες σε διεθνή φιλικά με φημισμένες ομάδες της Ευρώπης, 5 πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης στο μπάσκετ,1 πανελλήνιο, 4 πρωταθλήματα πόλο.28 τρόπαια γέμισαν τα ράφια της τροπαιοθήκης του Συλλόγου !Μια μεγάλη παράδοση κληροδοτήθηκε στους μεταγενέστερους.ΑΡΗΣ ο Θεός του (αθλητικού) Πολέμου! Ο Γιώργος Μουζάκης εκστασιασμένος από το μεγαλείο του ΑΡΗ μελοποιεί το 1946 τον ύμνο που έγινε ευρύτερα γνωστός με τη φωνή του μεγαλύτερου σκαπανέα του Συλλόγου! ΑΡΗΣ, ΑΡΗΣ , ΑΡΗΣ νικητής προχωρείς πάντα μπρος… Είσαι το παιδί της νίκης Μακεδόνα ΑΡΗ!Η θύελλα των 3 προηγουμένων δεκαετιών κόπασε. Σημάδια παρακμής παρουσιάστηκαν στα τμήματα τη δεκαετία του 50. Παρ’ όλα αυτά η αύρα του πρωταθλητή δεν είχε χαθεί ολοκληρωτικά.Στο ποδόσφαιρο κατακτήθηκαν τα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης του 1953 και του 1959 με προπονητές τους πρωταγωνιστές των χρυσών δεκαετιών (Αγγελάκης το 1953 και Κλ.Βικελίδης το 1959) και σπουδαίους ποδοσφαιριστές (Παπουτσόπουλος, Ποζάνης, Παναγούλιας, Κεμαλίδης, Βελλιάδης, Γρηγοριάδης, Σπανόπουλος, Καλλιοτζής) ενώ και στο μπάσκετ ο ΑΡΗΣ κατέκτησε πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης το 1958 με προπονητή τον Ανέστη Πεταλίδη και πρωταγωνιστές τους Φλόκα, Μπουσβάρο, Γούσιο Το Πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1959 ήταν μια χαμένη ευκαιρία.Το κυρίαρχο γεγονός βέβαια της δεκαετίας που αναφέρουμε είναι ασφαλώς η κατασκευή του γήπεδο Χαριλάου. Ο πρώτος αγώνας που φιλοξενήθηκε ήταν ο φιλικός αγώνας με τον οσφπ στις 4 Νοεμβρίου 1951. Για 57 χρόνια η καρδιά του ΑΡΗ χτυπά εκεί!Η δεκαετία του 60 είχε να παρουσιάσει σπουδαία πράγματα για το Σύλλογο. Μετά το 1963 η άνοδος του ποδοσφαιρικού ΑΡΗ ήταν ραγδαία. Τα χρόνια αγωνιστικής παρακμής ήταν παρελθόν και σταδιακά συγκροτήθηκε μια περίφημη ομάδα.Η φουρνιά του 1963-1974 είχε αστέρες που όμως έμειναν στην ιστορία ως βασιλιάδες δίχως στέμμα. Ο ΑΡΗΣ των Αλεξιάδη, Κεραμιδά, Συρόπουλου, Παπαιωάννου, Χρηστίδη, Σπυρίδων, Σεμερτζή, Κωνσταντινίδη, Ναλμπάντη ήταν η πιο «ζόρικη» ομάδα της εποχής. Μάγκες και ποδοσφαιρικά ταλέντα συγκροτούσαν ένα μείγμα εκρηκτικό. Σπουδαίο ποδόσφαιρο αλλά το πρωτάθλημα δεν ήρθε.Το κύπελλο του 1970 στο κιτρινόμαυρο Καυτανζόγλειο κόντρα στις επιθυμίες των κρατούντων της εποχής ήταν ενδεικτικό της αποφασιστικότητας που είχε ο ΑΡΗΣ τόσο σ’ επίπεδο ποδοσφαιριστών όσο κυρίως σε διοικητικό.Ακατάβλητη ομάδα με πολεμιστές σε όλα τα επίπεδα. Οι πρόεδροι της δεκαετίας του 60 ήταν υψηλών προδιαγραφών (Γιώργος Γρηγοριάδης, Κώστας Βικελίδης, Νίκος Καμπάνης.)Ένας ΑΡΗΣ άρχοντας εντός και εκτός γηπέδων. Ρεκόρ εισιτηρίων (αξεπέραστο μέχρι σήμερα) με Τσέλσι από ένα κόσμο που ζούσε την ομάδα σε κάθε της βήμα. Ένας ΑΡΗΣ βγαλμένος από τα χρόνια των ιδρυτών.Σπουδαίοι προπονητές (Πάλφι, Κορέιρα, Τσίριτς, Μακ Γκίνες, Στάνκοβιτς) που καθοδηγούσαν αυτή τη σπουδαία ομάδα.Το άδοξο τέλος της ήταν προεξαγγελτικό της αντιμετώπισης που θα είχε ο ΑΡΗΣ τα επόμενα χρόνια. Το καθεστώς της εποχής (η χούντα) έκλεινε το μάτι σε ανερχόμενους συλλόγους της πόλης.Ισχυρός διοικητικά, εκδοτικά, αγωνιστικά, επικοινωνιακά. Η πρώτη ομάδα της Βόρειας Ελλάδας που το 1969 κατέκτησε την 3η θέση κάτι που επανέλαβε και το 1974. Στην τετράδα του πρωταθλήματος άλλες 3 φορές: 1968,1970,1972.Όταν ξεκινούσε το πρωτάθλημα ο ΑΡΗΣ συγκαταλεγόταν μεταξύ των μνηστήρων για την κατάκτηση του !Μια δεκαετία (1964-1974) με τον ΑΡΗ να έχει ρόλο πρωταγωνιστή και να χάνει ευκαιρία κατάκτησης του πρωταθλήματος στο περίφημο παιχνίδι στην Κατερίνη (1970).Οι ομάδες που κυριαρχούσαν στο ποδόσφαιρο της Ελλάδας ήταν 4.Ανάλογη πορεία είχε και το τμήμα μπάσκετ. Από την καθιέρωση της Α Εθνικής με την τεχνική καθοδήγηση του Ανέστη Πεταλίδη και αθλητές τους Ιωαννίδη, Μπουσβάρο, Κατριό, Τσιτούρα, Αντωνακόπουλο, Χατζόπουλο, Παρίση, Ροδόπουλο) έκανε πρωταθλητισμό.2ος το 1965 το 1966 και 3ος το 1967 και το 1968. Ο ΑΡΗΣ δεν είναι μόνο η ομάδα του 1979 και η αυτοκρατορία της δεκαετίας του 80 αλλά ήταν πρωταγωνιστής και τη δεκαετία που εξιστορούμε.Ο κύκλος της ομάδας του κυπέλλου έκλεισε το 1976. Σταδιακά είχαν έρθει στην ομάδα νεαροί ποδοσφαιριστές από μικρότερες ομάδες για να αναπληρώσουν την φουρνιά που αποχωρούσε.Παράλληλα το φυτώριο του ΑΡΗ τροφοδοτούσε και αυτό με σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Η ωρίμανση της φουρνιάς των Κούη, Φοιρού, Βένου, Σεμερτζίδη, Μπαλλή, Δράμπη πλαισιωμένη από τους Παντζιαρά, Όλε (o Θόδωρος Πάλλας ήταν ο συνδετικός κρίκος των δυο εποχών) υπό την διοικητική επιστασία του προέδρου Απόστολου Γεωργιάδη και την καθοδήγηση του προπονητή Αποστόλ Τσατσέφσκι πέτυχε το τρομερό επίτευγμα του 17/17 εντός έδρας με επίθεση πολυβόλο και την 3η θέση του 1979. Μια μεγάλη ομάδα είχε συγκροτηθεί με προοπτικές κατακτήσεις τίτλων.Στο μπάσκετ η φουρνιά των Παπαγεωργίου, Αλεξανδρή, Ανανιάδη, Παραμανίδη, Σπάρταλη, Σκόνδρα έφτασε στο περίφημο πρωτάθλημα του 1979. Στην ίσως πιο απρόσμενη κατάκτηση πρωταθλήματος μπάσκετ όλων των εποχών!Με προπονητή τον άπειρο αλλά ενθουσιώδη Γιάννη Ιωαννίδη και με το πνεύμα του πρωταθλητισμού διάχυτο στο Σύλλογο (οι γεμάτες τροπαιοθήκες υπενθύμιζαν σε όλους το μέγεθος του Συλλόγου που υπηρετούσαν) το μπάσκετ του ΑΡΗ στεφόταν με τις δάφνες του πρωταθλητή μετά από 49 χρόνια!!!O Χάρης Παπαγεωργίου ανακηρύχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος και για 2η φορά στα πλαίσια της Α Εθνικής Μπάσκετ (προηγήθηκε η σεζόν 1976)Το πρωτάθλημα αυτό ήταν σημαδιακό! Η άφιξη του μεγαλύτερου μπασκετμπολίστα της Ευρώπης συνδέεται χρονικά με το 1979. Ανεκτίμητο πρωτάθλημα. Απαρχή αλυσιδωτών επιτυχιών.Η δεκαετία του 80 ξεκινούσε με ελπίδες κατάκτησης του πρώτου επαγγελματικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου. Η πραγματικότητα απέδειξε (δυστυχώς) ότι τίποτα δεν είναι εύκολο ούτε αυτονόητο.Το πολυαναμενόμενο πρωτάθλημα του 1980 δεν ήρθε ποτέ (αντιθέτως γέμισε με πληγές το Σύλλογο) και η απόσυρση της μεγάλης φουρνιάς παραγόντων προηγούμενων δεκαετιών (άλλοι κορεσμένοι, άλλοι γιατί έφυγαν από τη ζωή) έφερε στο προσκήνιο κατώτερους των προσδοκιών και των απαιτήσεων του ΑΡΗ.Το έμψυχο δυναμικό αντί να δυναμώνει φυλλορροούσε, συντηρητικές λογικές εμφανίστηκαν στο Σύλλογο, όλα έδειχναν παρακμή. Δεν άργησε η στιγμή που τη βιώσαμε τελικά.Εκείνο το απόγευμα της 24ης Μαΐου 1980 στο Βόλο αποδείχθηκε ότι (δυστυχώς) στοίχειωσε τον ΑΡΗ. Ενώ θα έπρεπε να προσδώσει ορμή στο Σύλλογο και επιμονή στον πρωταθλητισμό τελικά έφερε σήψη.Οι παλαιότεροι θυμούνται πολλά γεγονότα που δεν ωφελεί να αναπαραχθούν σ’ ένα επετειακό αφιέρωμα. Γνώση και συμμόρφωση. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να βγούμε από τον παρατεταμένο λήθαργο.Όταν βέβαια μιλούμε για τη δεκαετία του ‘80 τότε η αναφορά μας θα πρέπει να έχει ένα επίκεντρο! Η ομάδα μπάσκετ του ΑΡΗ (Γκάλης, Γιαννάκης, Σούμποτιτς, Φιλίππου, Λυπηρίδης, Ρωμανίδης, Δοξάκης) υπό την καθοδήγηση του Γιάννη Ιωαννίδη έγραψε ιστορία.Ήταν ένα αθλητικό φαινόμενο με κοινωνική διάσταση. Τα αθλητικά ρεκόρ της έχουν γεμίσει τα αρχεία του αθλήματος.Ρεκόρ συνεχόμενων πρωταθλημάτων (7), ρεκόρ συνεχόμενων νταμπλ (4), απόλυτο ρεκόρ νταμπλ (5), ρεκόρ συνεχόμενων αήττητων πρωταθλημάτων (3) την 3ετία 1985-1988, ρεκόρ συνεχόμενων νικών (80, αν και σύμφωνα με το αγωνιστικό πρόγραμμα της σεζόν 84-85 η ήττα στον επαναληφθέντα αγώνα με τον πανιώνιο θα έπρεπε να καταχωρηθεί όχι ημερολογιακά αλλά σύμφωνα με την αγωνιστική που διεξήχθη ο ακυρωθείς αγώνας, ανεβάζοντας το ύψος των συνεχόμενων νικών στις 91!!!).Η περηφάνια μας για τη ναυαρχίδα του Συλλόγου είναι απροσμέτρητη. Κι όμως και γι’ αυτή την ομάδα απαιτήθηκε χρόνος για να φτάσει στην κορύφωση. Χρειάστηκε να φτάσουμε στο πρωτάθλημα του 1983, το χαμένο μπαράζ του 1984 για να οδηγηθούμε στο νταμπλ του 1985 όταν και η αυτοκρατορία ήταν πλέον γεγονός.Ο ΑΡΗΣ μέσα σε 11 χρόνια (1982-1993) κατέκτησε 15 τίτλους (8 πρωταθλήματα, 6 κύπελλα, 1 Ευρωπαϊκό τίτλο) συμμετείχε σε 3 συνεχόμενα Final Four, έπαιξε μπάσκετ που καθήλωνε στις κερκίδες και στις τηλεοράσεις όλο τον ελληνικό πληθυσμό (φίλαθλο και μη) και συνέβαλε τα μέγιστα ώστε η Εθνική Ελλάδος να κατακτήσει το Πανευρωπαϊκό του 1987.Ήταν μια μόδα διαχρονική και αξεπέραστη. Η ομάδα όλων των Ελλήνων, που ανακηρύχτηκε η καλύτερη ομάδα του 20ου αιώνα. Το άθλημα καθιερώθηκε, αγαπήθηκε χάρη σε μια ομάδα!!! Πλέον η λέξη μπάσκετ ταυτίζεται με τη λέξη ΑΡΗΣ. Και όχι φυσικά το αντίστροφο όπως κάποιοι συμπλεγματικοί ισχυρίζονται.Στη δεκαετία του 80 και το τμήμα βόλει καθιερώθηκε στους 3 πρωταγωνιστές του αθλήματος. Η ομάδα του ΑΡΗ έχοντας στη σύνθεση της τον καλύτερο πασαδόρο όλων των εποχών τον περίφημο Θανάση Μουστακίδη έβαλε τις βάσεις για την επόμενη δεκαετία όταν και το δίπολο των Αθηνών έσπασε το 1997.Το τμήμα πόλο έχοντας στη σύνθεση ένα σπουδαίο αθλητή,τον αείμνηστο Νώντα Σαμαρτζίδη έφθασε κοντά στην επιτυχία κατάκτησης του κυπέλλου Ελλάδος το 1985 αλλά ο τελικός με αντίπαλο τον εθνικό χάθηκε.Η δεκαετία των 90 είχε εναλλαγές συναισθημάτων. Η γεύση που μας άφησε ήταν γλυκόπικρη. Μια διαρκής χαρμολύπη. Κούρασε η διοικητική αστάθεια και οι μέτριες αγωνιστικές πορείες.Στο ποδόσφαιρο υπήρξε η χαμένη ευκαιρία του 1994 που τελικά οδήγησε στην καταστροφή του 1997, οι μετριότητες που διοίκησαν δίχως όραμα το Σύλλογο τον οδήγησαν σε κατάσταση νεκροφάνειας ενώ και η έλευση του… οικονομικού κολοσσού το 1998 αποτέλεσε μια ακόμη χαμένη ευκαιρία.Ο ΑΡΗΣ της δεκαετίας του ‘90 δεν ήξερε, δεν μπορούσε, δεν ήθελε να εκμεταλλευτεί ούτε το «διαμαντάκι» που γυάλιζε στο βόρβορο της μιζέριας.Η ίδρυση του Super 3 αντιμετωπίστηκε ως «πληγή», «αντίπαλος», με τις κατά καιρούς διοικήσεις να αντιμάχονται περισσότερο τον Σύνδεσμο παρά τους αντιπάλους του ΑΡΗ!!!Η εσωστρέφεια είχε αγγίξει εφιαλτικά επίπεδα και ήταν φανερό πως αργά η γρήγορα η σύγκρουση του παλιού και φθαρμένου με το νέο θα ήταν μια πραγματικότητα. Είχε χαθεί όμως πολύς χρόνος και σπαταλήθηκαν δυνάμεις, σε έναν πόλεμο όπου ο συντηρητισμός δεν ήθελε απλώς να αποδεχθεί τη δύναμη, την ορμή, το νεωτερισμό που διακρίνει το καινοφανές.Χάσμα αντιλήψεων, γενεών, μια (πεισματική) σύγκρουση που για όσους την έζησαν μόνο στεναχώρια και θλίψη προσφέρει η ανάμνηση της.Στο μπάσκετ οι κατακτήσεις του κυπέλλου Κόρατς (1997) και Κυπέλλου Ελλάδος(1998) είχαν ως υπόβαθρο την κεκτημένη ταχύτητα των προηγουμένων χρόνων αλλά και στο τμήμα αυτό, η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν αέναη και το ζεστό-κρύο μια συνήθεια.Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για το τμήμα βόλεϊ που έχοντας μια σταθερή πορεία (για μια εικοσαετία σχεδόν) έφτασε σε μια ακόμη πρωτιά για τον Σύλλογο. Στην αλυσίδα των δυο ομάδων που μονοπωλούσαν το πρωτάθλημα είχε πλέον τοποθετηθεί και ένας κιτρινόμαυρος κρίκος!Η χρονική συγκυρία όμως δεν βοηθούσε για να δοθεί ο θριαμβικός τόνος που άρμοζε στη μεγάλη επιτυχία. Λίγες εβδομάδες αργότερα βιώναμε μια ταπεινωτική πραγματικότητα. Το δίμηνο Απρίλιος-Μάιος 1997 ήταν μια διαρκής χαρμολύπη.Η δεκαετία που διανύουμε δεν έχει ολοκληρωθεί βεβαίως ώστε να γίνει πλέον Ιστορία. Πλησιάζει στη λήξη της.Αυτό που διαφαίνεται μετά την παρέλευση της τελευταίας διετίας είναι ότι ο Σύλλογος συνέρχεται από την παρατεταμένη παρακμή που βίωσε.Ο ΑΡΗΣ αποκαθιστά το ρόλο του στο αθλητικό στερέωμα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Έχοντας διδαχθεί από τα λάθη και τις παραλείψεις του παρελθόντος και με οδηγό την Ιστορία που παραθέσαμε εκτενώς, έχουμε την πεποίθηση (που τείνει προς βεβαιότητα) ότι τα χρόνια που έρχονται θα έχουν αποκλειστικά κιτρινόμαυρο χρώμα. Μόνο χαμόγελα.Ο Super 3 πρωταγωνίστησε στην ριζική αλλαγή. Ρηξικέλευθες πολιτικές και δικαίωση. Τα πρόσωπα που ηγούνται των εκφράσεων του Συλλόγου έτυχαν της θερμής μας υποστήριξης. Ήταν η επένδυση σε πρόσωπα που πιστεύαμε ότι θα μας φέρουν πάλι πίσω την περηφάνια του ΑΡΗ των ιδρυτών του!Ο Σύλλογος πρέπει να τρέξει με ταχύτητες ίσως πέραν του φυσιολογικού! Πολλά ζητήματα έμειναν πίσω και χρειάζεται εγρήγορση! Όχι βιασύνη αλλά λελογισμένη σπουδή!Η 25η Μαρτίου είναι όμως μέρα γιορτής! Είναι η επέτειος όλων των Αρειανών όπου Γης! Είναι η παιδική αγάπη που έμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο για να θυμίζει στους μεγαλύτερους τα χρόνια της αθωότητας και στους νέους να προσδίδει δυναμισμό και όραμα!Ο ΑΡΗΣ είναι ένα κομμάτι της ζωής μας, μια σπουδαία προτεραιότητα, ένα «μέλος» της οικογένειας μας!Σβήνουμε τα κεράκια των 94 χρόνων!Ο ΑΡΗΣ δεν έχει ηλικία! Είναι όπως τον αισθανόμαστε! Προσωπική υπόθεση!Πάντα νέος, ρωμαλέος! Μας κλείνει το μάτι και χαμογελά! Μας κάνει νεύμα! Εμπρός για τη μάχη!Οι ιδρυτές με το όνομα που επέλεξαν καθόρισαν συμπεριφορές, κατέδειξαν αντιλήψεις, παρέδωσαν «διαθήκη»!Ευχή και κατάρα! Ποτέ ξανά μιζέρια στο Σύλλογο!Ο Θεός ΑΡΗΣ με το βλέμμα του (ακούραστου) πολεμιστή μας καλεί κοντά του.Ένας στρατός ψυχών με τον αρχηγό πρώτο στη μάχη.Ως επίλογο παραθέτουμε το motto του Ολυμπισμού.Κρίνουμε ότι μας αντιπροσωπεύει. Δεν υπάρχει τέλος στην προσπάθεια μας για να δημιουργήσουμε το μεγάλο ΑΡΗ που ονειρευόμαστε.Ούτε «ταβάνι» στις φιλοδοξίες μας !Citius, altius, fortius!!!In Greek mythology, Ares is the son of Zeus (king of the gods) and Hera. Though often incorrectly referred to as the Olympian god of war, he is more accurately the god of savage war, or bloodlust. The Romans identified him as Mars, the Roman god of war (whom they had inherited from the Etruscans) with Hellenic Ares, but among them, Mars stood in much higher esteem.Among the Hellenes, Ares was always mistrusted. His birthplace and true home was placed far off, among the barbarous and warlike Thracians (Iliad 13.301; Ovid). And he withdrew to Thrace after he was discovered on a couch with Aphrodite (Odyssey 8.361). Though Ares' half-sister Athena was also considered to be a war deity, Athena's stance was that of strategic warfare while Ares' tended to be the unpredictable violence of war with all its potential outcomes."Ares" remained an adjective and epithet in Classical times: Zeus Areios, Athena Areia, even Aphrodite Areia. In Mycenaean times, inscriptions attest to Enyalios, a name that survived into Classical times as an epithet of Ares. Vulture and dog are sacred to him. Statue of Ares in the Hadrian's VillaAres had a quadriga drawn by four gold-bridled (Iliad v.352) fire-breathing immortal stallions. Among the gods, Ares was recognized by his brazen armour; he brandished a spear in battle. His sacred birds were the barn owl, woodpecker and especially the vulture. According to Argonautica (ii.382ff and 1031ff; Hyginus, Fabulae 30) the birds of Ares (Ornithes Areioi) were a flock of feather-dart-dropping birds that guarded the Amazons' shrine of the god on a coastal island in the Black sea. His favourite animal was the dog and black puppies were sacrificed to him in Sparta.In classical Greek art his usual attributes were a crested helm and spear. Although important in poetry, Ares was rarely included in cult in ancient Greece, save at Sparta, where he was propitiated before battle. And though involved in the founding myth of Thebes, he appeared in few myths .At Sparta there was a statue of the god in chains, to show that the spirit of war and victory was never to leave the city; dogs and even humans were sacrificed to him. The temple to Ares in the agora of Athens that Pausanias saw in the second century AD had only been moved and rededicated there during the time of Augustus; in essence it was a Roman temple to Mars. The Areopagus, the "hill of Ares" where Paul of Tarsus preached, is sited at some distance from the Acropolis; from archaic times it was a site of trials. Its connection with Ares, perhaps based on a false etymology, may be purely etiological.Deimos and Phobos were his children by Aphrodite and were the spirit of terror and fear. The sister and companion of murderous Ares was Enyo, goddess of bloodshed and violence. The presence of Ares was accompanied by Kydoimos, the daemon of the din of battle, as well as the Makhai (Battles), the Hysminai (Manslaughters), Polemos (a minor spirit of war; probably an epithet of Ares, as he had no specific dominion), and Polemos' daughter, Alala, goddess/personification of the Greek war-cry, whose name Ares used as his own war-cry.