Zie wat onzichtbaar is en je zult inspiratie krijgen.
Zo omschreef Bobby het altijd. Het waren de mensen die niet opvielen waarmee hij wilde leven. Degenen die we elke dag voorbij lopen. Die wij soms zelf worden. Degenen uit boeken, die alleen in je verbeelding leven. Hij was iemand die vastberaden door het leven ging, zonder omwegen. Een man die zeker wist dat de kortste weg naar de hemel door de hel was. Maar de ware aard van zijn handicap lag in een geest, zowel verrukt als verlamd door te veel verhalen en het pad dat hij koos om te volgen. Bobby Longs tragisch gebrek was zijn romance met alles wat hij zag.
